کم بضاعت

تنگ معاش

تنک مایه. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) که سرمایه ٔ مالی یا علمی او کم است. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
نه درخورد سرمایه کردی کرم
تنک مایه بودی از آن لاجرم.
( بوستان ) .
وگر تنگدستی تنک مایه ای
سعادت بلندش کند پایه ای.
( بوستان ) .
رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن شود.