گلابدان

( اسم ) ظرفی که در آن گلاب ریزند گلاب پاش : نور گل اندر گلابدان نرسیده قطره بر آن چیست چون گلاب مصعد . ( منوچهری )

(گُ ) (اِ. ) ظرفی مانند تُنگ کوچک دسته دار باگردن باریک و بلند و معمولاً دارای لوله که در آن گلاب می ریزند، گلاب پاش .

گلابدان. [ گ ُ ] ( اِ مرکب ) ظرف گلاب. ( ناظم الاطباء ). آوندی که در آن گلاب ریزند :
نوز گل اندر گلابدان نرسیده
قطره بر آن چیست چون گلاب مصعّد.یکی بر جای ساغر دف گرفته
یکی گلابدان بر کف گرفته.مهر از سر نامه برگرفتم
گویی که سر گلابدان است.کسی که بوسه گرفتش به وقت خنده زدن
به بر گرفتن مهر گلابدان ماند.رجوع به گلاب پاش شود. || آبی که به ماه خرداد به کشت دهند و گویند نمو دانه و حب بدین آب بود. ( یادداشت مؤلف ).

جای گلاب، گلاب پاش: مهر از سر نامه برگرفتم / گفتی که سر گلابدان است (سعدی۲: ۳۴۸ ).