مترادف مادح : ستایشگر، مدح کننده، آفرین گو، مداح
متضاد مادح : قادح
مادح
مترادف مادح : ستایشگر، مدح کننده، آفرین گو، مداح
متضاد مادح : قادح
فارسی به انگلیسی
فرهنگ اسم ها
اسم: مادح (پسر) (عربی) (تلفظ: madeh) (فارسی: مادح) (انگلیسی: madeh)
معنی: ستایشگر و مدح کننده
معنی: ستایشگر و مدح کننده
مترادف و متضاد
ستایشگر، مدح‌کننده، آفرین‌گو، مداح ≠ قادح
فرهنگ فارسی
مدح کننده، مدح گوینده، ستاینده، ستایشگر
( اسم ) مدح کننده ستایشگر جمع : مادحین : و هر دو معاصر یکدیگر بوده اند الا آنکه دقیقی شاعری مادح بود و آغاجی امیری ممدوح .
( اسم ) مدح کننده ستایشگر جمع : مادحین : و هر دو معاصر یکدیگر بوده اند الا آنکه دقیقی شاعری مادح بود و آغاجی امیری ممدوح .
فرهنگ معین
(دِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ستایش کننده ، مدح - کننده .
لغت نامه دهخدا
مادح. [ دِ ] ( ع ص ) ستایشگرو مدح کننده. ( آنندراج ). ستایش کننده. مدح کننده و تعریف کننده. ( ناظم الاطباء ). آفرین گر. واصف. وصاف. مداح.ستاینده. آفرین سرا. ستایش سرا. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). مدح کننده. ستایشگر. ج ، مادحان :
ز بس برسختن زرش بجای مادحان هزمان
ز ناره بگسلد کپان ز شاهین بگسلد پله.
باشد ز زشت نامی باشد ز بدعواری.
که من ترنج لطیف و خوشم تو بی مزه تود.
کدام شاهی هرگز بمادحی این داد.
بنده مسعودسعد سلمان است.
گفته در مدح او بسی اشعار.
خاقانی از زبان ملک مدح خوان اوست.
در طلب نام نه در بند نان.
ناصر دین خدای مفتخر اولیا.
مادح خورشید مداح خود است
که دو چشمم روشن و نامر مد است.
روزها سوزد دلت ز آن سوزها.
ز بس برسختن زرش بجای مادحان هزمان
ز ناره بگسلد کپان ز شاهین بگسلد پله.
فرخی ( دیوان ص 350 ).
بد گفتن اندر آنکس ، کو مادح تو باشدباشد ز زشت نامی باشد ز بدعواری.
منوچهری ( دیوان چ دبیرسیاقی ص 100 ).
مباش مادح خویش و مگوی خیره مراکه من ترنج لطیف و خوشم تو بی مزه تود.
ناصرخسرو.
مرا بمدحی شاها ولایتی دادی کدام شاهی هرگز بمادحی این داد.
مسعودسعد.
مدح کم نایدت که مادح توبنده مسعودسعد سلمان است.
مسعودسعد.
مادحی ام چنانکه او داندگفته در مدح او بسی اشعار.
مسعودسعد.
بردست راست و چپ ملکان مادح ویندخاقانی از زبان ملک مدح خوان اوست.
خاقانی.
مادحی ام گاه سخن بی نظیردر طلب نام نه در بند نان.
خاقانی.
مادح شیخ امام عالم عامل که هست ناصر دین خدای مفتخر اولیا.
خاقانی.
و مادح وی اجتناب از هوی و عصیان... ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 447 ).مادح خورشید مداح خود است
که دو چشمم روشن و نامر مد است.
مولوی.
مادحت گر هجو گوید برملاروزها سوزد دلت ز آن سوزها.
مولوی.
فرهنگ عمید
مدح کننده، مدح گوینده، ستاینده، ستایشگر.
کلمات دیگر: