مترادف گرانمایه : عزیز، گرامی، گرانقدر، محترم، ارجمند، عالی قدر، معتبر، مهم، ارزشمند، باارزش، گرانبها، نفیس
متضاد گرانمایه : ذلیل، خوار، بی ارزش
گرانمایه
مترادف گرانمایه : عزیز، گرامی، گرانقدر، محترم، ارجمند، عالی قدر، معتبر، مهم، ارزشمند، باارزش، گرانبها، نفیس
متضاد گرانمایه : ذلیل، خوار، بی ارزش
فارسی به انگلیسی
beloved, dear, opulent, precious, worthy
مترادف و متضاد
ارجمند، عالیقدر
معتبر، مهم
ارزشمند، باارزش، گرانبها، نفیس
عزیز، گرامی، گرانقدر، محترم ≠ ذلیل، خوار، بیارزش
۱. عزیز، گرامی، گرانقدر، محترم
۲. ارجمند، عالیقدر
۳. معتبر، مهم
۴. ارزشمند، باارزش، گرانبها، نفیس، ≠ ذلیل، خوار، بیارزش
فرهنگ فارسی
۱ - پر قیمت با ارزش نفیس : ... بنواخت و تشریف گرانمایه مخصوص کرد . ۲ - آنکه مای. بسیار دارد . ۳ - عالی قدر ارجمند : فرستاده گفت : ای گرانمایه شاه . مبیناد بی تو کسی پیشگاه . ۴ - عزیز گرامی : تن تو خادم این جان گرانمایه نیست خادم جوان گرانمایه همیدارش . ( ناصر خسرو ) ۵ - فراوان انبوه بسیار : پس از چهار ماه لشکری گرانمایه از زنگبار میامدند .
فرهنگ معین
( ~ . یَ یا یِ ) (ص مر. ) نفیس ، باارزش .
لغت نامه دهخدا
گرانمایه . [ گ ِ ی َ / ی ِ ] (اِخ ) لقب بلاش ساسانی . (مفاتیح ).
گرانمایه. [ گ ِ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) هر چیز بیش بها و قیمتی و به عربی نفیس.( برهان ) ( انجمن آرا ). هر چیز نفیس. ( آنندراج ). نفیس.( مفاتیح ) ( مجمل اللغه ). پرارزش. پرارج :
سخن گرچه باشد گرانمایه تر
فرومایه گردد ز کم پایه تر.
گرانمایه دیبای زربفت پنج.
گرانمایه یاقوت بسیار خواست.
همان گوهران گرانمایه خواست.
وآن گرانمایه پرمایه تبار.
چون جان گرانمایه عزیز است و مکرم.
دریای محیط است در این خاک معانی
هم دُرِّ گرانمایه و هم آب مطهر.
که دُرج دُرّ گرانمایه را به قوت طبع
بشکل مدح تو آرم به سوزن تنظیم.
حاصل الا زیان نمی یابم.
از شتر بارهای پر زر خشک
وز گرانمایه های گوهر و مشک.
که به خون دل آمده ست به چنگ.
غواص اگر اندیشه کند کام نهنگ
سخن گرچه باشد گرانمایه تر
فرومایه گردد ز کم پایه تر.
ابوشکور.
درم خواست با زر و گوهر ز گنج گرانمایه دیبای زربفت پنج.
فردوسی.
گهر خواست از گنج و دینار خواست گرانمایه یاقوت بسیار خواست.
فردوسی.
بدین حجره رودابه پیرایه خواست همان گوهران گرانمایه خواست.
فردوسی.
آن سرافراز و گرانمایه گهروآن گرانمایه پرمایه تبار.
فرخی.
هر کس که تو را خدمت کرده ست بر اوچون جان گرانمایه عزیز است و مکرم.
فرخی.
حسین سپاهانی ساربان را به رسولی فرستادند تا مال و خراج مکران و قصدار را بیاورد و خلعتی سخت گرانمایه و منشوری به اوی دادند. ( تاریخ بیهقی ). هستند از این روزگار ما گروهی عظامی با اسب و استام زر و جامهای گرانمایه. ( تاریخ بیهقی ).دریای محیط است در این خاک معانی
هم دُرِّ گرانمایه و هم آب مطهر.
ناصرخسرو.
با دیگر تحفه و هدایای گران مایه بخراج از روم بستدی. ( اسکندرنامه نسخه سعید نفیسی ). ملک او را مهلتی گرانمایه فرمود. ( کلیله و دمنه ). زاهدی را پادشاه روزگار... خلعتی گرانمایه داد. ( کلیله و دمنه ).که دُرج دُرّ گرانمایه را به قوت طبع
بشکل مدح تو آرم به سوزن تنظیم.
سوزنی.
زین گرانمایه نقد کیسه عمرحاصل الا زیان نمی یابم.
خاقانی.
نوح بن منصور او را خلعتی گرانمایه بخشید و ساز و اهبت و آلت سپه داری و لشکرکشی با شعار خواجگی و وزارت جمع کرد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 51 ).از شتر بارهای پر زر خشک
وز گرانمایه های گوهر و مشک.
نظامی.
این گرانمایه باغ مینورنگ که به خون دل آمده ست به چنگ.
نظامی.
نقل است که در تقوی تا حدی بود که یک بار در منزلی فرودآمده بودو اسبی گرانمایه داشت ، بنماز مشغول شد. اسب در زرع شد، اسب را همان جای بگذاشت و پیاده برفت. ( تذکرة الاولیاء عطار ). و از دارالخلافه به خلع گرانمایه مخصوص گشت. ( جهانگشای جوینی ).غواص اگر اندیشه کند کام نهنگ
گرانمایه . [ گ ِ ی َ / ی ِ ] (ص مرکب ) هر چیز بیش بها و قیمتی و به عربی نفیس .(برهان ) (انجمن آرا). هر چیز نفیس . (آنندراج ). نفیس .(مفاتیح ) (مجمل اللغه ). پرارزش . پرارج :
سخن گرچه باشد گرانمایه تر
فرومایه گردد ز کم پایه تر.
درم خواست با زر و گوهر ز گنج
گرانمایه دیبای زربفت پنج .
گهر خواست از گنج و دینار خواست
گرانمایه یاقوت بسیار خواست .
بدین حجره رودابه پیرایه خواست
همان گوهران گرانمایه خواست .
آن سرافراز و گرانمایه گهر
وآن گرانمایه ٔ پرمایه تبار.
هر کس که تو را خدمت کرده ست بر او
چون جان گرانمایه عزیز است و مکرم .
حسین سپاهانی ساربان را به رسولی فرستادند تا مال و خراج مکران و قصدار را بیاورد و خلعتی سخت گرانمایه و منشوری به اوی دادند. (تاریخ بیهقی ). هستند از این روزگار ما گروهی عظامی با اسب و استام زر و جامهای گرانمایه . (تاریخ بیهقی ).
دریای محیط است در این خاک معانی
هم دُرِّ گرانمایه و هم آب مطهر.
با دیگر تحفه و هدایای گران مایه بخراج از روم بستدی . (اسکندرنامه نسخه ٔ سعید نفیسی ). ملک او را مهلتی گرانمایه فرمود. (کلیله و دمنه ). زاهدی را پادشاه روزگار... خلعتی گرانمایه داد. (کلیله و دمنه ).
که دُرج دُرّ گرانمایه را به قوت طبع
بشکل مدح تو آرم به سوزن تنظیم .
زین گرانمایه نقد کیسه ٔ عمر
حاصل الا زیان نمی یابم .
نوح بن منصور او را خلعتی گرانمایه بخشید و ساز و اهبت و آلت سپه داری و لشکرکشی با شعار خواجگی و وزارت جمع کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 51).
از شتر بارهای پر زر خشک
وز گرانمایه های گوهر و مشک .
این گرانمایه باغ مینورنگ
که به خون دل آمده ست به چنگ .
نقل است که در تقوی تا حدی بود که یک بار در منزلی فرودآمده بودو اسبی گرانمایه داشت ، بنماز مشغول شد. اسب در زرع شد، اسب را همان جای بگذاشت و پیاده برفت . (تذکرة الاولیاء عطار). و از دارالخلافه به خلع گرانمایه مخصوص گشت . (جهانگشای جوینی ).
غواص اگر اندیشه کند کام نهنگ
هرگز نکند دُرّ گرانمایه به چنگ .
یکی را از ملوک پارس ... نگینی گرانمایه بر انگشتری بود.(گلستان سعدی ). || آنکه مایه ٔ بسیار داشته باشد. (آنندراج ). مجازاً بزرگ . عالی مقام . والاتبار.رئیس . نجیب . اصیل . مقابل فرومایه و پست :
بجای هر گرانمایه فرومایه نشانیده .
فرستاده گفت ای گرانمایه شاه
مبیناد بی تو کسی پیشگاه .
چو قیصر نگه کرد و آن نامه دید
ز لشکر گرانمایه ای برگزید.
برفت و گرانمایگان را ببرد
هر آن کس که بودند بیدار و گرد.
تبیره برآمد ز درگاه شاه
گرانمایگان برگرفتند راه .
از آن پس گرانمایگان را بخواند
بسی رازهاپیش ایشان براند.
چوگودرز کشواد بر میسره
هجیر و گرانمایگان یکسره .
گرانمایگان را ز لشکر بخواند
وزین داستان چند گونه براند.
گرانمایگان را بدانسان که خواست
بفرمود رفتن سوی دست راست .
از سوی ناف و ز پشت دو گرانمایه شهند
عیبشان نیست گر آن مادرکانْشان سیهند.
درخورد همت تو خداوند جاه داد
جاه بزرگوار و گرانمایه و هجیر.
بوالعسکر مردی گرانمایه گونه و با جثه ای قوی بود. (تاریخ بیهقی ).
بدین لاله رخ گفته بود او نهفت
که شاهی گرانمایه باشدْت ْ جفت .
هر گرانمایه ای ز مایه ٔ خویش
گفت حرفی بقدر پایه ٔ خویش .
مرد را اعتبار در هنر است
کان گرانمایه از پی گهر است .
|| مجازاً عزیز :
پسری داد گرانمایه که در طالع او
هر ستاره فلکی راست بنیکی نظری .
تن ما جهانی است کوچک روان
در او پادشاه این گرانمایه جان .
تن تو خادم این جان گرانمایه ست
خادم جان گرانمایه همی دارش .
ای ز شب وصل گرانمایه تر
وز عَلَم صبح سبک سایه تر.
عمر گرانمایه در آن صرف شد
تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا.
در اینان به حسرت چرا ننگرم
که عمر گرانمایه یاد آورم .
افسوس بر این عمر گرانمایه که بگذشت
ما از سر تقصیر و خطا درنگذشتیم .
غایب مشو که عمر گرانمایه ضایع است
الا دمی که در نظر یار بگذرد.
عیان شدی که بها چیست خاکپایش را
اگر حیات گرانمایه جاودان بودی .
صرف شدعمر گرانمایه به معشوقه و می
تا از آنم چه به پیش آید از اینم چه شود.
|| فراوان . انبوه . بسیار : پس از چهار ماه لشکری گرانمایه از زنگبار می آمدند. (مجمل التواریخ ). و ملک الروم با پانصد کشتی سپاه گرانمایه بیامد و مسلمانان با چهل کشتی برفتند. (مجمل التواریخ ). عمر، هرمزان بن عبداﷲبن عبیداﷲ را با سپاهی گرانمایه بجانب اصفهان فرستاد. (مجمل التواریخ ). و سپاهی عظیم گرانمایه جمع آمدند. (مجمل التواریخ ).
سخن گرچه باشد گرانمایه تر
فرومایه گردد ز کم پایه تر.
ابوشکور.
درم خواست با زر و گوهر ز گنج
گرانمایه دیبای زربفت پنج .
فردوسی .
گهر خواست از گنج و دینار خواست
گرانمایه یاقوت بسیار خواست .
فردوسی .
بدین حجره رودابه پیرایه خواست
همان گوهران گرانمایه خواست .
فردوسی .
آن سرافراز و گرانمایه گهر
وآن گرانمایه ٔ پرمایه تبار.
فرخی .
هر کس که تو را خدمت کرده ست بر او
چون جان گرانمایه عزیز است و مکرم .
فرخی .
حسین سپاهانی ساربان را به رسولی فرستادند تا مال و خراج مکران و قصدار را بیاورد و خلعتی سخت گرانمایه و منشوری به اوی دادند. (تاریخ بیهقی ). هستند از این روزگار ما گروهی عظامی با اسب و استام زر و جامهای گرانمایه . (تاریخ بیهقی ).
دریای محیط است در این خاک معانی
هم دُرِّ گرانمایه و هم آب مطهر.
ناصرخسرو.
با دیگر تحفه و هدایای گران مایه بخراج از روم بستدی . (اسکندرنامه نسخه ٔ سعید نفیسی ). ملک او را مهلتی گرانمایه فرمود. (کلیله و دمنه ). زاهدی را پادشاه روزگار... خلعتی گرانمایه داد. (کلیله و دمنه ).
که دُرج دُرّ گرانمایه را به قوت طبع
بشکل مدح تو آرم به سوزن تنظیم .
سوزنی .
زین گرانمایه نقد کیسه ٔ عمر
حاصل الا زیان نمی یابم .
خاقانی .
نوح بن منصور او را خلعتی گرانمایه بخشید و ساز و اهبت و آلت سپه داری و لشکرکشی با شعار خواجگی و وزارت جمع کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 51).
از شتر بارهای پر زر خشک
وز گرانمایه های گوهر و مشک .
نظامی .
این گرانمایه باغ مینورنگ
که به خون دل آمده ست به چنگ .
نظامی .
نقل است که در تقوی تا حدی بود که یک بار در منزلی فرودآمده بودو اسبی گرانمایه داشت ، بنماز مشغول شد. اسب در زرع شد، اسب را همان جای بگذاشت و پیاده برفت . (تذکرة الاولیاء عطار). و از دارالخلافه به خلع گرانمایه مخصوص گشت . (جهانگشای جوینی ).
غواص اگر اندیشه کند کام نهنگ
هرگز نکند دُرّ گرانمایه به چنگ .
سعدی (گلستان ).
یکی را از ملوک پارس ... نگینی گرانمایه بر انگشتری بود.(گلستان سعدی ). || آنکه مایه ٔ بسیار داشته باشد. (آنندراج ). مجازاً بزرگ . عالی مقام . والاتبار.رئیس . نجیب . اصیل . مقابل فرومایه و پست :
بجای هر گرانمایه فرومایه نشانیده .
رودکی .
فرستاده گفت ای گرانمایه شاه
مبیناد بی تو کسی پیشگاه .
فردوسی .
چو قیصر نگه کرد و آن نامه دید
ز لشکر گرانمایه ای برگزید.
فردوسی .
برفت و گرانمایگان را ببرد
هر آن کس که بودند بیدار و گرد.
فردوسی .
تبیره برآمد ز درگاه شاه
گرانمایگان برگرفتند راه .
فردوسی .
از آن پس گرانمایگان را بخواند
بسی رازهاپیش ایشان براند.
فردوسی .
چوگودرز کشواد بر میسره
هجیر و گرانمایگان یکسره .
فردوسی .
گرانمایگان را ز لشکر بخواند
وزین داستان چند گونه براند.
فردوسی .
گرانمایگان را بدانسان که خواست
بفرمود رفتن سوی دست راست .
فردوسی .
از سوی ناف و ز پشت دو گرانمایه شهند
عیبشان نیست گر آن مادرکانْشان سیهند.
منوچهری .
درخورد همت تو خداوند جاه داد
جاه بزرگوار و گرانمایه و هجیر.
منوچهری .
بوالعسکر مردی گرانمایه گونه و با جثه ای قوی بود. (تاریخ بیهقی ).
بدین لاله رخ گفته بود او نهفت
که شاهی گرانمایه باشدْت ْ جفت .
اسدی (گرشاسب نامه ص 23).
هر گرانمایه ای ز مایه ٔ خویش
گفت حرفی بقدر پایه ٔ خویش .
نظامی .
مرد را اعتبار در هنر است
کان گرانمایه از پی گهر است .
کاشف شیرازی (از بهار و خزان ).
|| مجازاً عزیز :
پسری داد گرانمایه که در طالع او
هر ستاره فلکی راست بنیکی نظری .
فرخی .
تن ما جهانی است کوچک روان
در او پادشاه این گرانمایه جان .
اسدی (گرشاسب نامه ).
تن تو خادم این جان گرانمایه ست
خادم جان گرانمایه همی دارش .
ناصرخسرو (دیوان ص 121).
ای ز شب وصل گرانمایه تر
وز عَلَم صبح سبک سایه تر.
نظامی .
عمر گرانمایه در آن صرف شد
تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا.
سعدی .
در اینان به حسرت چرا ننگرم
که عمر گرانمایه یاد آورم .
سعدی .
افسوس بر این عمر گرانمایه که بگذشت
ما از سر تقصیر و خطا درنگذشتیم .
سعدی (طیبات ).
غایب مشو که عمر گرانمایه ضایع است
الا دمی که در نظر یار بگذرد.
سعدی (طیبات ).
عیان شدی که بها چیست خاکپایش را
اگر حیات گرانمایه جاودان بودی .
حافظ.
صرف شدعمر گرانمایه به معشوقه و می
تا از آنم چه به پیش آید از اینم چه شود.
حافظ.
|| فراوان . انبوه . بسیار : پس از چهار ماه لشکری گرانمایه از زنگبار می آمدند. (مجمل التواریخ ). و ملک الروم با پانصد کشتی سپاه گرانمایه بیامد و مسلمانان با چهل کشتی برفتند. (مجمل التواریخ ). عمر، هرمزان بن عبداﷲبن عبیداﷲ را با سپاهی گرانمایه بجانب اصفهان فرستاد. (مجمل التواریخ ). و سپاهی عظیم گرانمایه جمع آمدند. (مجمل التواریخ ).
فرهنگ عمید
۱. گران بها، نفیس.
۲. عزیز، ارجمند.
۲. عزیز، ارجمند.
پیشنهاد کاربران
باارزش
فاخر
عزیز ، ارجمند، با ارزش ، مهم.
با ارزش ، گران بها
ارزش مند
با ارزش ، گرانبها، مهم
باارزش - مهم - ارجمند👌🏻👌🏻😇😇🤓🤓🤯🤯
گرانبها ، چیز ارزشمند و باارزش😍
بسیار ارزشمند. . یا بسیار گران ماننده الماس
با وقار
فاخر، عزیز، گرامی، گرانقدر، محترم، ارجمند، عالی قدر، معتبر، مهم، ارزشمند، باارزش، گرانبها، نفیس
رزین
نادر
کلمات دیگر: