برابر پارسی : سر بریدن
قربانی کردن
برابر پارسی : سر بریدن
فارسی به انگلیسی
to sacrifice, to offer a sacrifice
immolate, immolation, sacrifice, victimize
مترادف و متضاد
قربانی کردن، دستخوش فریب یا تعدی قرار دادن
فرهنگ فارسی
قربان کردن
لغت نامه دهخدا
قربانی کردن. [ ق ُ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) قربان کردن. رجوع به قربان کردن شود :
بر آنم گر تو بازآیی که در پایت کشم جانی
از آن کمتر نشاید کرد در پای تو قربانی.
بر آنم گر تو بازآیی که در پایت کشم جانی
از آن کمتر نشاید کرد در پای تو قربانی.
سعدی.
دانشنامه عمومی
قربانی رسمی است که در اغلب ملت ها و در ادوار گوناگون تاریخ وجود داشته است. در آئین کهن دیویسنا تا پیش از ظهور مزدیسنا (و مبارزه ی زرتشت با آئین آنها) رسم کرپان دست کم توسط سه گروه پیروی و پاسداری می شد : اوسیج ها ، بندوان و کاویان . که با غلبه دین زرتشت ، تا زمان تازش اعراب کنار گذاشته شد . طریقه برگزاری و چگونگی آن بجز ردی که در تاریخ کنعان و سامیان باستان در دست است ، مابقی با غلبه ی هر دین جدید از بین رفته .اما می دانیم اهداف آن مهرپرستانه و تقربیا مشابه امروز ، یعنی جذب نیروهای خیر و دفع نیروی شر بوده است . امروزه قربانی کردن در بین ایرانیان نیز در مناسبت های مختلف مذهبی یا غیر مذهبی صورت می گیرد. آداب مذهبی قربانی کردن ایرانیان در عید قربان و سفر حج با قربانی کردن دیگر مسلمانان تفاوتی ندارد. در این رسم معمولاً گوسفند و گاهی مرغ، گاو یا حیوان دیگری ذبح می شود. رسم خاص ایرانیان قربانی کردن در مراسم خانوادگی و اجتماعی دیگر است. به گونه ای که در مراسم عروسی، بازگشت مسافر از سفر، بیماری، خرید خانه یا اتومبیل و برای سلامت فرزندان قربانی صورت می گیرد. گوشت حیوان ذبح شده معمولاً بین همسایگان و دوستان تقسیم می شود.عده ای از ایرانیان برای کمک به فقرا، محرومین و نیازمندان هم قربانی می کنند.در ادبیات ایران از لفظ قربانی زیاد استفاده شده است.
در تمدن ایلام قربانی به عنوان یکی از اساسی ترین سنتهای آئینی برای جلب رضایت خدایان محسوب می شد. در دورهٔ هخامنشی نیز مناسک قربانی برای خدایان ایرانی و عیلامی تحت عنوان کوشوکوم برگزار می گردید که در کتیبه های باستانی باروی تخت جمشید به آن اشاره شده است.(هینتس، ۱۳۹۰: ۳۷۳)زرتشت، پیامبر گیاهخوار ایرانی به ضدیت با قربانی کردن حیوانات می پرداخت؛ در اوستا قربانی کنندگان حیوانات، کجروان و از راه راست به درشدگان خوانده شده اند.در شاهنامه فردوسی نیز آمده است ایرانیان باستان تا پیش از ضحاک به گیاهخواری و پرهیز از کشتن حیوانات می پرداخته اند.
با این حال پس از رسمیت یافتن آئین زرتشت نیز شواهد قربانی در دوران اشکانی و ساسانی نیز دیده می شود.
هینتس، والتر، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، ۱۳۹۰
در تمدن ایلام قربانی به عنوان یکی از اساسی ترین سنتهای آئینی برای جلب رضایت خدایان محسوب می شد. در دورهٔ هخامنشی نیز مناسک قربانی برای خدایان ایرانی و عیلامی تحت عنوان کوشوکوم برگزار می گردید که در کتیبه های باستانی باروی تخت جمشید به آن اشاره شده است.(هینتس، ۱۳۹۰: ۳۷۳)زرتشت، پیامبر گیاهخوار ایرانی به ضدیت با قربانی کردن حیوانات می پرداخت؛ در اوستا قربانی کنندگان حیوانات، کجروان و از راه راست به درشدگان خوانده شده اند.در شاهنامه فردوسی نیز آمده است ایرانیان باستان تا پیش از ضحاک به گیاهخواری و پرهیز از کشتن حیوانات می پرداخته اند.
با این حال پس از رسمیت یافتن آئین زرتشت نیز شواهد قربانی در دوران اشکانی و ساسانی نیز دیده می شود.
هینتس، والتر، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، ۱۳۹۰
wiki: قربانی کردن
واژه نامه بختیاریکا
هین ریزش
پیشنهاد کاربران
با یاد آفریننده ی جان
با درود
از دوران قبل از تاریخ، قبایل انسانی برای در امان ماندن از خشم خدایان و یا برای ادای احترام به خدایان، جوانان و کودکانی را از قبیله انتخاب میکردند و به خدایان هدیه می دادند. اما این هدیه به صورت وحشتناکی به خدایان پیش کش می شد. مثلا جوان انتخاب شده را، به درون آتش می انداختند، یا در کوه یا جنگل به صورت دست و پا بسته رها میکردند یا او را در پیشگاه بت ها یا در معابد سر میبریدند.
تا زمان حضرت ابراهیم ( ع ) این کار ادامه داشت. ابراهیم خدای خویش را خدای آسمان ها و بی نیاز می دانست. به ابراهیم گفته شد که از قربانی فرزند خودداری کن و به جای آن گوسفندی را قربانی گردان.
از زمان ابراهیم رسم قربانی کردن انسان، برچیده شد و این اتفاق بسیار مبارک و ارجمندی در تاریخ نگرش بشریت و کاهش خشونت و توحش در جامعه بشری به حساب می آید.
لیکن، هزاران سال از این واقعه میگذرد و ما هنوز اندر خم آن کوچه ایستاده ایم. قدمی دیگر باید بجلو برداشت. آفریننده آسمان نه تنها نیازی به دیدن سر بریدن و خون ریختن ندارد بلکه ما را از خون ریختن و سر بریدن بر حذر می دارد. ریختن خون انسان یا حیوان چه سودی دارد؟ سر بریدن انسان یا حیوان جز توحش چه اسم دیگری می تواند داشته باشد و جز قساوت قلب چه دست آوردی خواهد داشت؟ حال که جهان بینی جامعه بشری گسترده تر شده و شناخت و درک انسان از آفریننده جهان فراتر رفته است، باید رسم جاهلانه ی قربانی کردن برای خداوند را کنار بگذاریم و به جای آن، برای جبران گذشته، جهت حفظ، گسترش و بهبود شرایط لازم برای ادامه حیات و آزادی سایر موجودات کره زمین تلاش کنیم، از آزار و نسل کشی سایر موجودات زنده جلوگیری کنیم و در جهت حفظ و سلامت محیط زیست بکوشیم.
با درود
از دوران قبل از تاریخ، قبایل انسانی برای در امان ماندن از خشم خدایان و یا برای ادای احترام به خدایان، جوانان و کودکانی را از قبیله انتخاب میکردند و به خدایان هدیه می دادند. اما این هدیه به صورت وحشتناکی به خدایان پیش کش می شد. مثلا جوان انتخاب شده را، به درون آتش می انداختند، یا در کوه یا جنگل به صورت دست و پا بسته رها میکردند یا او را در پیشگاه بت ها یا در معابد سر میبریدند.
تا زمان حضرت ابراهیم ( ع ) این کار ادامه داشت. ابراهیم خدای خویش را خدای آسمان ها و بی نیاز می دانست. به ابراهیم گفته شد که از قربانی فرزند خودداری کن و به جای آن گوسفندی را قربانی گردان.
از زمان ابراهیم رسم قربانی کردن انسان، برچیده شد و این اتفاق بسیار مبارک و ارجمندی در تاریخ نگرش بشریت و کاهش خشونت و توحش در جامعه بشری به حساب می آید.
لیکن، هزاران سال از این واقعه میگذرد و ما هنوز اندر خم آن کوچه ایستاده ایم. قدمی دیگر باید بجلو برداشت. آفریننده آسمان نه تنها نیازی به دیدن سر بریدن و خون ریختن ندارد بلکه ما را از خون ریختن و سر بریدن بر حذر می دارد. ریختن خون انسان یا حیوان چه سودی دارد؟ سر بریدن انسان یا حیوان جز توحش چه اسم دیگری می تواند داشته باشد و جز قساوت قلب چه دست آوردی خواهد داشت؟ حال که جهان بینی جامعه بشری گسترده تر شده و شناخت و درک انسان از آفریننده جهان فراتر رفته است، باید رسم جاهلانه ی قربانی کردن برای خداوند را کنار بگذاریم و به جای آن، برای جبران گذشته، جهت حفظ، گسترش و بهبود شرایط لازم برای ادامه حیات و آزادی سایر موجودات کره زمین تلاش کنیم، از آزار و نسل کشی سایر موجودات زنده جلوگیری کنیم و در جهت حفظ و سلامت محیط زیست بکوشیم.
کلمات دیگر: