گمراه

ضال

۱ - کسی که راه خود را گم کرده گم شده . ۲ - کسی که از طریق. صواب منحرف گردد ضال : ما را برندی افسانه کردند پیران جاهل شیخان گمراه . ( حافظ ) ۳ - آنکه از دین حق عدول کرده ملحد .

(گُ ) (ص مر. ) سرگشته ، آواره ، کسی که راه درست زندگی را انتخاب نکرده .

گمراه. [ گ ُ ] ( ص مرکب ) گم کرده راه. سرگشته. آواره. بی راه. روگردان. ( ناظم الاطباء ). تَیّاه. تَیهاف. خَسَر: سَباه ؛ مرد عقل رفته و گمراه. ضَلول. ضال . ( دهار ). عَتاهة. عَتاهیَّة. غَو. غاوی. غَوی . غَیّان. ( منتهی الارب ) :
دلخسته و محرومم و پی خسته و گمراه
گریان به سپیده دم و نالان به سحرگاه.شنیده ای که چه دیده ست رای زو و چه دید
شه مخالف بی رای کم هش گمراه.ز راه آگه نبودم همچو گمراه
چو کرم سک ز طعم شهد، ناگاه.چو گمراه بیندکسی روز و شب
ز بی توشگی جان رسیده به لب.به ره بازآید این گمراه دیوت گر بخواهی تو
مسلمانی بیابد گر خرد باشد سلیمانش.
ناصرخسرو ( دیوان چ دانشگاه تهران ص 234 ).
گر بدین مشغول گشتم لاجرم
رافضی گشتستم و گمراه نام.گمراه و سخن ز ره نمایی
در ده نه و لاف دهخدایی.میروم گمراه نه دین و نه دل
تا نسیم رهنمایی پی برم.آئین تقوی ما نیز دانیم
اما چه چاره با بخت گمراه.ما را به مستی افسانه کردند
پیران جاهل شیخان گمراه.- خواب گمراه ؛ رؤیای کاذب. اضغاث احلام :
یقین گشت او را [ گیورا ] که جز شاه نیست
همان خواب گودرز گمراه نیست.

۱. کسی که راه را گم کرده.
۲. [مجاز] کسی که از راه راست منحرف شده باشد.
* گمراه شدن: (مصدر لازم )
۱. راه خود را گم کردن.
۲. [مجاز] از راه راست منحرف شدن.
* گمراه کردن: (مصدر متعدی ) [مجاز] کسی را از راه راست منحرف ساختن.
* گمراه گشتن: (مصدر متعدی ) [مجاز] = گمراه شدن