جای باش جای آرامش اقامتگاه
سرای درنگ
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سرای درنگ. [ س َ ی ِ دِ رَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) جای باش. جای آرامش. اقامتگاه. منزلگاه :
اگر شارسان از بر کوهسار
سرای درنگ است و جای شمار.
که آن بود خرم سرای درنگ.
اگر شارسان از بر کوهسار
سرای درنگ است و جای شمار.
فردوسی.
چنین تا رسیدند نزدیک گنگ که آن بود خرم سرای درنگ.
فردوسی.
کلمات دیگر: