عشرت سرا عشرتخانه
عشرت سرای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عشرت سرای. [ ع ِ رَ س َ ] ( اِ مرکب ) عشرت سرا. عشرتخانه. عشرتگاه. محل عشرت و کامرانی :
بس شخص بینوا که ورا از علوّ قدر
عشرت سرای جنت اعلی مکان شود.
بس شخص بینوا که ورا از علوّ قدر
عشرت سرای جنت اعلی مکان شود.
سعدی.
و رجوع به عشرت شود.کلمات دیگر: