دیکتاتوری نظامی

استبداد نظامی یا دیکتاتوری نظامی نوعی حکومتِ تمامیت خواه است که در آن مدیریتِ کشور در دستانِ ارتش و قوای مسلح قرار می گیرد.
استراتوکراسی که نوعی دولت مبتنی بر سلطهٔ نیروهای نظامی بر کشور است. در این نوع نظام، ارتش با حمایت مردم قدرت سیاسی را به دست می گیرد. یعنی برخلاف دیکتاتوری نظامی، در این نوع حکومت، خودِ مردم اظهار تمایل می کنند که حکومت در دستان ارتش قرار بگیرد. این نوع حکومت، قانون مند است و خصایص توتالیتاریسم را ندارد. اگرچه این نوع حکومت مبتنی بر دیکتاتوری (حکومتِ اقلیت) است و یک اقلیت (ارتش) کل قدرت را در دست می گیرد و بقیهٔ قشرها جامعه سهمی در قدرت سیاسی ندارد، اما این نظام از آن جا که توتالیتر نیست می تواند حمایتِ مردمی نیز داشته باشد، به این صورت که خود مردم خواهانِ سلطهٔ ارتش بر کشور می گردند. اما با این وجود در این نوع حکومت تنها نظامیان در مدیریت کشور مداخله دارند. شهر-حکومت اسپارتا نمونه ای تاریخی از این مورد است؛ نظام اجتماعی و قانون اساسی اسپارتا تماماً بر روی آموزش و مهارت نظامی متمرکز بود.
دیکتاتوری نظامی که نوعی حکومتِ مبتنی بر سلطهٔ نیروهای نظامی بر کشور است. برخلاف استراتوکراسی، دیکتاتوری نظامی فاقد هرگونه حمایت مردمی است و یک نظامِ سیاسیِ کاملاً توتالیتر است. دیکتاتوری نظامی در کشورهای مختلف، خصوصیاتی گوناگون داشته است، اما چند شاخصِ کلی دارد که در آن موارد به صورتی مشترک دیده شدند:
حکومت نظامی، حکومتی است که در آن ارتش و قوای مسلح قدرت سیاسی می یابند و بر دو نوع است:
با وجود تفاوت هایی که میانِ نمودهای تاریخیِ دیکتاتوری نظامی می توان یافت، شاخص های فوق در تمامیِ آن ها مشترک بوده است. در یک تعریف ساده می توان گفت که دیکتاتوری نظامی شبیه به همان استراتوکراسی است، با این تفاوت که فاقد هرگونه حمایتِ مردمی است و قوای نظامی معمولاً از طرق کودتا این نوع حکومت را تشکیل می دهند.
دیکتاتوری نظامی معمولاً در یک کشور در زمان هایی ایجاد می شود که نوعی هرج و مرج و آزادیِ مطلق در جامعه بروز یافته باشد. در حالاتِ دیگر، هنگامِ سرنگون ساختنِ یک حکومت از طریق سلطهٔ نظامی یا کودتا، معمولاً برای کنترلِ کشور و سرکوبیِ مخالفان، دیکتاتوری نظامی ایجاد می شود.