دوران کردن

گردش کردن . چرخیدن .

دوران کردن.[ دَ / دَ وَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) گردش کردن. چرخیدن.گردیدن. دور زدن. چرخ زدن. گرد گردیدن :
چودید گردون دوران شاه در میدان
همی نیارد آن روز هیچ دوران کرد.تو آن شهی که فلک تا ترا همی بیند
نگردد و نکند بی مراد تو دوران.به گرد نقطه عالم سپهر دایره وار
ندیده شبه تو چندانکه می کند دوران.شب صحبت غنیمت دان و داد خوشدلی بستان
که بس دوران کند گردون و بس لیل و نهار آرد.دل چو پرگار به هر سو دورانی می کرد
وندر آن دایره سرگشته پابرجا بود.- گرد کسی دوران کردن ؛ گرد او گشتن. بلاگردان او شدن. خود را فدای او ساختن :
گیتیت گربه ای است که بچه خورد
من گرد او ز بهر چه دوران کنم.