ابوالفضل جلیلی (زاده ۱۳۳۶ در ساوه) کارگردان، فیلمنامه نویس و تدوین گر ایرانی است. اکثر فیلم های وی توسط جشنواره های بین المللی تحسین شده است و همچنین در ایران مورد سانسور قرار گرفته یا نمایش داده نشده است.فیلم های او، غیرتجاری هستند و معمولاً به مسائل اجتماعی، به ویژه مسائل مربوط به نوجوانان می پردازند.
شطرنج (۱۳۸۸)
مسیر معکوس (۱۳۸۷)
حافظ (۱۳۸۵)
گل یا پوچ (۱۳۸۴)
ابجد (۱۳۸۱)
دلبران (۱۳۷۹)
قصه های کیش (اپیزود دوم) (۱۳۷۷)
دان (۱۳۷۶)
یک داستان واقعی (۱۳۷۴)
دت یعنی دختر (۱۳۷۲)
رقص خاک (۱۳۷۰)
درنا (نیمه تمام)
گال (۱۳۶۵)
بهار (۱۳۶۴)
میلاد(۱۳۶۲)
جلیلی نخستین فیلم آماتوری خود را در ۱۶ سالگی ساخت. وی در میانه دهه پنجاه، تحصیلات خود در رشته کارگردانی و بازیگری در دانشکده هنرهای دراماتیک را ناتمام گذاشت. از سال ۱۳۵۲ فعالیت در سینمای آزاد را آغاز کرد. جلیلی از سال ۱۳۵۹ با ساختنِ فیلم مستند کارش را در تلویزیون آغاز کرد و نخستین فیلم سینمایی خود را با نام میلاد، در سال ۱۳۶۲ نویسندگی و کارگردانی کرد. او هم اکنون به تناوب در ایران و فرانسه به سر می برد.
جلیلی با فیلم گال در سال ۱۳۶۷ گام بلندی به جلو برداشت. موضوع فیلم دربارهٔ زندگی نوجوانان بزه کار در دارالتأدیب بود که در آن سال و زمانه مشابه آن در سینما ساخته نشده بود.او این فیلم ها و فیلم های بعدی اش را با کودکان و نوجوانان و بازیگران غیرحرفه ای ساخت و به همین لحاظ قائل به برقراری رابطه عمیق با نابازیگران است تا بتواند استعدادهای نهفته آن ها را در موقع فیلم برداری کشف کند. جلیلی پس از گال فیلم رقص خاک را در سال ۱۳۷۰ در شرایطی ساخت که سینمای ایران تحت تأثیر موفقیت های بین المللی فیلم دونده اثر امیر نادری بود. بدین سان جلیلی با رقص خاک در مسیری گام نهاد که او را به جشنواره های خارجی رساند و مورد تحسین قرار گرفت. وی در سال ۱۳۷۲ دت یعنی دختر را ساخت که برای آن برنده اوسلای طلایی و نامزد شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز ۱۹۹۵ شد که نامزدی او برای بار دوم بعد از فیلم یک داستان واقعی بود. همچنین جلیلی برای رقص خاک برنده پلنگ نقره ای و نامزد یوزپلنگ طلایی جشنواره بین المللی فیلم لوکارنو ۱۹۹۸ شد و جایزه فیپرشی جشنواره فیلم لندن و جایزه بهترین فیلم آسیایی جشنواره بین المللی فیلم توکیو را از آن خود کرد. دان اثر بعدی باز هم در مورد زندگی نوجوانان بود که برای این فیلم نامزد صدف زرین و برنده جایزه همبستگی جشنواره فیلم سن سباستین ۱۹۹۸ شد. قصه های کیش فیلمی چند اپیزودی به کارگردانی محسن مخملباف، ناصر تقوایی و ابوالفضل جلیلی بود که ساخته شد و برای هر سه نامزدی جایزه نخل طلا کن را بهمراه داشت. وی دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۷۹ دلبران فیلمی که در رابطه زندگی یک پسر بچه افغان در ایران است را می سازد که می توان گفت تحسین شده ترین اثر کارنامه جلیلی به همراه رقص خاک محسوب می شود. جلیلی برای دلبران برنده جایزه بالن طلایی جشنواره سه قاره، برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم توکیو فیلمکس و نامزد یوزپلنگ طلایی جشنواره بین المللی فیلم لوکارنو ۲۰۰۱ شد. ابجد و گل یا پوچ دو فیلمی بعدی وی محسوب می شوند. آخرین فیلم او حافظ محصول سال ۱۳۸۵ که با نگاهی به زندگی حافظ شیرازی ساخته شد. این فیلم در جشنواره فیلم رم برنده جایزه ویژه هیئت داوران این جشنواره شد و قرقاول طلایی جشنواره فیلم کرالا را نیز به دست آورد. در سی امین جشنواره سه قاره در نوامبر ۲۰۰۸ از جلیلی به همراه امیر نادری در بخش ویژه جشنواره تجلیل شد.
جلیلی تاکنون ۱۵ فیلم سینمایی ساخته است که هیچ کدام از آنها در ایران موفق به گرفتن مجوز اکران عمومی نشده اند، اما تلویزیون ایران به دلیل اینکه در ساخت برخی فیلم های او مشارکت داشته است، تعدادی از آنها را نمایش داده است. جلیلی در گفتگو با وبگاه دویچه وله گفته است که با سانسور قانونی فیلم ها موافق است، اما سانسور در جمهوری اسلامی ایران را قانونمند نمی داند.
شطرنج (۱۳۸۸)
مسیر معکوس (۱۳۸۷)
حافظ (۱۳۸۵)
گل یا پوچ (۱۳۸۴)
ابجد (۱۳۸۱)
دلبران (۱۳۷۹)
قصه های کیش (اپیزود دوم) (۱۳۷۷)
دان (۱۳۷۶)
یک داستان واقعی (۱۳۷۴)
دت یعنی دختر (۱۳۷۲)
رقص خاک (۱۳۷۰)
درنا (نیمه تمام)
گال (۱۳۶۵)
بهار (۱۳۶۴)
میلاد(۱۳۶۲)
جلیلی نخستین فیلم آماتوری خود را در ۱۶ سالگی ساخت. وی در میانه دهه پنجاه، تحصیلات خود در رشته کارگردانی و بازیگری در دانشکده هنرهای دراماتیک را ناتمام گذاشت. از سال ۱۳۵۲ فعالیت در سینمای آزاد را آغاز کرد. جلیلی از سال ۱۳۵۹ با ساختنِ فیلم مستند کارش را در تلویزیون آغاز کرد و نخستین فیلم سینمایی خود را با نام میلاد، در سال ۱۳۶۲ نویسندگی و کارگردانی کرد. او هم اکنون به تناوب در ایران و فرانسه به سر می برد.
جلیلی با فیلم گال در سال ۱۳۶۷ گام بلندی به جلو برداشت. موضوع فیلم دربارهٔ زندگی نوجوانان بزه کار در دارالتأدیب بود که در آن سال و زمانه مشابه آن در سینما ساخته نشده بود.او این فیلم ها و فیلم های بعدی اش را با کودکان و نوجوانان و بازیگران غیرحرفه ای ساخت و به همین لحاظ قائل به برقراری رابطه عمیق با نابازیگران است تا بتواند استعدادهای نهفته آن ها را در موقع فیلم برداری کشف کند. جلیلی پس از گال فیلم رقص خاک را در سال ۱۳۷۰ در شرایطی ساخت که سینمای ایران تحت تأثیر موفقیت های بین المللی فیلم دونده اثر امیر نادری بود. بدین سان جلیلی با رقص خاک در مسیری گام نهاد که او را به جشنواره های خارجی رساند و مورد تحسین قرار گرفت. وی در سال ۱۳۷۲ دت یعنی دختر را ساخت که برای آن برنده اوسلای طلایی و نامزد شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز ۱۹۹۵ شد که نامزدی او برای بار دوم بعد از فیلم یک داستان واقعی بود. همچنین جلیلی برای رقص خاک برنده پلنگ نقره ای و نامزد یوزپلنگ طلایی جشنواره بین المللی فیلم لوکارنو ۱۹۹۸ شد و جایزه فیپرشی جشنواره فیلم لندن و جایزه بهترین فیلم آسیایی جشنواره بین المللی فیلم توکیو را از آن خود کرد. دان اثر بعدی باز هم در مورد زندگی نوجوانان بود که برای این فیلم نامزد صدف زرین و برنده جایزه همبستگی جشنواره فیلم سن سباستین ۱۹۹۸ شد. قصه های کیش فیلمی چند اپیزودی به کارگردانی محسن مخملباف، ناصر تقوایی و ابوالفضل جلیلی بود که ساخته شد و برای هر سه نامزدی جایزه نخل طلا کن را بهمراه داشت. وی دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۷۹ دلبران فیلمی که در رابطه زندگی یک پسر بچه افغان در ایران است را می سازد که می توان گفت تحسین شده ترین اثر کارنامه جلیلی به همراه رقص خاک محسوب می شود. جلیلی برای دلبران برنده جایزه بالن طلایی جشنواره سه قاره، برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم توکیو فیلمکس و نامزد یوزپلنگ طلایی جشنواره بین المللی فیلم لوکارنو ۲۰۰۱ شد. ابجد و گل یا پوچ دو فیلمی بعدی وی محسوب می شوند. آخرین فیلم او حافظ محصول سال ۱۳۸۵ که با نگاهی به زندگی حافظ شیرازی ساخته شد. این فیلم در جشنواره فیلم رم برنده جایزه ویژه هیئت داوران این جشنواره شد و قرقاول طلایی جشنواره فیلم کرالا را نیز به دست آورد. در سی امین جشنواره سه قاره در نوامبر ۲۰۰۸ از جلیلی به همراه امیر نادری در بخش ویژه جشنواره تجلیل شد.
جلیلی تاکنون ۱۵ فیلم سینمایی ساخته است که هیچ کدام از آنها در ایران موفق به گرفتن مجوز اکران عمومی نشده اند، اما تلویزیون ایران به دلیل اینکه در ساخت برخی فیلم های او مشارکت داشته است، تعدادی از آنها را نمایش داده است. جلیلی در گفتگو با وبگاه دویچه وله گفته است که با سانسور قانونی فیلم ها موافق است، اما سانسور در جمهوری اسلامی ایران را قانونمند نمی داند.
wiki: ابوالفضل جلیلی