کپسول زمان (به انگلیسی: Time capsule) نهانگاه یا مخزنی است که در آن چیزهایی قرار داده می شود تا بعد از زمانی معین (یا گاهی نامعین) آن ها را باز کنند و بیرون آورند. هدف از این کار معمولاً ارتباط با تاریخ نویسان آینده، مردم شناسان آینده، و به طور کل با آیندگان است.
دختر ساسی من (۲۰۰۱)، به کارگردانی کواک جی یانگ
دانش (۲۰۰۶)، به کارگردانی آلکس پرویاس
در ابتدای فیلم پیشگویی، کپسول زمانی بدست دانش آموزان یک مدرسه ساخته می شود.
کپسول زمان یک مخزن و ذخیره گاه تاریخی از چیزها یا اطلاعاتی است که هدف از ساخت آن برقراری ارتباط با آیندگان و کمک به تاریخ نویسان، باستان شناسان، و مردم شناسان آینده است. کپسول های زمان معمولاً طی مراسم خاصی، مانند نمایشگاه جهانی، یا رخدادهای دیگری ساخته و دفن می شود. اصطلاحِ «کپسول زمان» از سال ۱۹۳۹ به کار برده می شود.
کپسول های زمان را می توان به دو دسته تقسیم کرد: هدفمند و غیرهدفمند. کپسول زمان هدفمند دارای هدف مشخصی است و معمولاً به قصد باز شدن بعد از زمان مشخصی ساخته می شود. کپسول های زمان غیرهدفمند معمولاً چیزهای باستانی هستند. کپسول زمان نمایشگاه جهانی نیویورک در سال ۱۹۳۹، توسط وستینگهاوس، به عنوان بخشی از نمایشگاه آنها، ساخته شد. ارتفاع آن ۹۰ فوت بود، با قطر داخلی ۶٫۵ اینچ، و وزنی معادل ۸۰۰ پوند. این کپسول شامل اقلام روزمره، مانند عروسک، قرقرهٔ نخ، یک کتاب در مورد پیشینه ها (تشریح کپسول و سازندگان آن)، شیشهٔ کوچکی از دانه های مواد غذایی اصلی، یک میکروسکوپ و یک فیلم ۱۵ دقیقه ای از وقایع و اخبار روزانه، نوارهای میکروفیلم متراکم شده از محتوای سیرز ریباک، واژه نامه ها، اصطلاح نامه، سانما و متون دیگر است. اولین کپسول زمان مدرن در سال ۱۹۶۵ در همان جای کپسول اولی ساخته شد. هر دو کپسول ۵۰ پا زیر زمین دفن شده اند. هر دو کپسول قرار است که در سال ۶۹۳۹ باز شوند. اخیراً، در سال ۱۹۸۵، وستینگهاوس کپسول کوچکتری ساخت که قرار بود در قلب نیویورک دفن شود، اما هیچ وقت این اتفاق نیفتاد
غار تمدن (۱۹۳۶)، در دانشگاه اگلتورپ، که قرار است که در سال ۸۱۱۳ باز شود، به طور کلی به عنوان اولین کپسول زمان مدرن موفق قلمداد می شود، اگرچه در آن زمان نام کپسول زمان بر آن نهاده نشد. جورج ادوارد پندرای اولین کسی بود که اصطلاح کپسول زمان را باب کرد.
دختر ساسی من (۲۰۰۱)، به کارگردانی کواک جی یانگ
دانش (۲۰۰۶)، به کارگردانی آلکس پرویاس
در ابتدای فیلم پیشگویی، کپسول زمانی بدست دانش آموزان یک مدرسه ساخته می شود.
کپسول زمان یک مخزن و ذخیره گاه تاریخی از چیزها یا اطلاعاتی است که هدف از ساخت آن برقراری ارتباط با آیندگان و کمک به تاریخ نویسان، باستان شناسان، و مردم شناسان آینده است. کپسول های زمان معمولاً طی مراسم خاصی، مانند نمایشگاه جهانی، یا رخدادهای دیگری ساخته و دفن می شود. اصطلاحِ «کپسول زمان» از سال ۱۹۳۹ به کار برده می شود.
کپسول های زمان را می توان به دو دسته تقسیم کرد: هدفمند و غیرهدفمند. کپسول زمان هدفمند دارای هدف مشخصی است و معمولاً به قصد باز شدن بعد از زمان مشخصی ساخته می شود. کپسول های زمان غیرهدفمند معمولاً چیزهای باستانی هستند. کپسول زمان نمایشگاه جهانی نیویورک در سال ۱۹۳۹، توسط وستینگهاوس، به عنوان بخشی از نمایشگاه آنها، ساخته شد. ارتفاع آن ۹۰ فوت بود، با قطر داخلی ۶٫۵ اینچ، و وزنی معادل ۸۰۰ پوند. این کپسول شامل اقلام روزمره، مانند عروسک، قرقرهٔ نخ، یک کتاب در مورد پیشینه ها (تشریح کپسول و سازندگان آن)، شیشهٔ کوچکی از دانه های مواد غذایی اصلی، یک میکروسکوپ و یک فیلم ۱۵ دقیقه ای از وقایع و اخبار روزانه، نوارهای میکروفیلم متراکم شده از محتوای سیرز ریباک، واژه نامه ها، اصطلاح نامه، سانما و متون دیگر است. اولین کپسول زمان مدرن در سال ۱۹۶۵ در همان جای کپسول اولی ساخته شد. هر دو کپسول ۵۰ پا زیر زمین دفن شده اند. هر دو کپسول قرار است که در سال ۶۹۳۹ باز شوند. اخیراً، در سال ۱۹۸۵، وستینگهاوس کپسول کوچکتری ساخت که قرار بود در قلب نیویورک دفن شود، اما هیچ وقت این اتفاق نیفتاد
غار تمدن (۱۹۳۶)، در دانشگاه اگلتورپ، که قرار است که در سال ۸۱۱۳ باز شود، به طور کلی به عنوان اولین کپسول زمان مدرن موفق قلمداد می شود، اگرچه در آن زمان نام کپسول زمان بر آن نهاده نشد. جورج ادوارد پندرای اولین کسی بود که اصطلاح کپسول زمان را باب کرد.
wiki: کپسول زمان