استقلال اسکاتلند

استقلال اسکاتلند (اسکاتلندی: Scots unthirldom,گیلی اسکاتلندی: Neo-eisimeileachd na h-Alba) {{گیلیک اسکاتلندی| Neo-eisimeileachd na h-Alba}}}} یک جنبش سیاسی با هدف سیاسی از احزاب سیاسی، افراد و گروه های ذی نفوذ برای اسکاتلند، یکی از کشورهای پادشاهی متحد، است تا دوباره تبدیل به یک حاکمیت مستقل شود.
اصل تعیین سرنوشت: مردم اسکاتلند خود برای اسکاتلند تصمیم خواهند گرفت.
اعمال کنترل بر دفاع و سیاست خارجی اسکاتلند به این معناست که اسکاتلند می تواند انتخاب کند مثلاً دیگر در دریاهایش سلاح هسته ای نداشته باشد و دیگر عضوی از ناتو نباشد.
دسترسی به بودجه های نفتی به معنای بودجه های بیشتر مستقیماً برای اسکاتلند است. در دهه ۱۹۷۰ شعار استفاده شده برای این منظور این نفت اسکاتلند است بود.
دولت اسکاتلند در سال ۲۰۱۴ رفراندومی برای استقلال برگزار کرد. در این همه پرسی از رای دهندگان پرسیده شد: "آیا باید اسکاتلند یک کشور مستقل باشد؟" ۴۵ درصد از رای دهندگان «بله» پاسخ دادند و ۵۵ درصد آنان به آن «نه» گفتند. شرکت کنندگان با حضور ۸۵ درصدی افراد واجد شرایط به این همه پرسی پاسخ می دادند.
پارلمان پادشاهی متحد بر کل پادشاهی متحد حاکمیت دارد. ادعای استقلال مورد حمایت لرد بینگهم (Tom Bingham) قاضی کل بریتانیا قرار گرفت. قانونیت اعلام استقلال یک کشور از پادشاهی متحد نظیر جمهوری ایرلند مشخص نیست.
منشور ملل متحد به انسان ها حق تعیین سرنوشت اعطا کرده و اعلامیه جهانی حقوق بشر هم حق انسان برای تغییر ملیت را تضمین کرده است. پادشاهی متحد هردو این اسناد را امضا کرده است. سیاستمداران در پارلمانهای بریتانیا و اسکاتلند از جمله نخست وزیران سابق بریتانیا جان میجر و مارگارت تاچر، حق مردم اسکاتلند برای تعیین سرنوشت را به رسمیت شناخته اند.