مقرب

مقرب . [ م ُ ق َرْ رَ ] (ع ص ) نزدیک شده . (ناظم الاطباء). نزدیک داشته . نزدیک کرده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || اجازه به نزدیکی داده شده . آن که به وی اجازه ٔ دخول داده شده . آن که دارای نسبت نزدیک شده باشد. (ناظم الاطباء). آن که از نزدیکان و محارم شخص بزرگی است و پیش او اعتبار و عزتی دارد : قال نعم و انکم لمن المقربین . (قرآن 114/7).
نزدیک کردگار مکرم
در پیش شهریار مقرب .

مسعودسعد.

از مقربان و مرتبان کس را زهره ٔ آن نبود که پرسیدی که سبب چیست . (چهارمقاله ص 56). چون مقرب بود او را هم در شب به خدمت سلطان برد. (سلجوقنامه ٔ ظهیری ص 43).
جهان فضل و مروت امین دست وزارت
که زیر دست نشاند مقربان مهین را.

سعدی .

مقرب حضرت سلطان و مشارالیه بالبنان گشت . (گلستان ).
پسندیده ٔ بزم صاحب شدم
مقرب به صدر مراتب شدم .

نزاری قهستانی (دستورنامه ص 72).

مراد از صوفیان ، واصلان و کاملانند که کلام مجید عبارت از ایشان به مقربان و سابقان کند. (مصباح الهدایه چ همایی ص 4).
- مقربان الهی ؛ کسانی که نزدیک به خدا شده و محبوب خدا باشند. (ناظم الاطباء).
- مقربان حضرت ؛ خویشان پادشاه و نزدیکان او. (ناظم الاطباء).
- مقرب الحضره ؛ کسی که از نزدیکان آستان شاه باشد (در زمان صفویان و قارجاریان ). توضیح آنکه هیچگونه تفاوت فاحشی میان دو قسم رجال و صاحبان مناصب که مقرب الحضره و مقرب الخاقان عنوان آنهاست مشهود نیست جز آنکه مقرب الخاقان به شخص سلطان نزدیکی بیشتر داشت . (سازمان صفوی ). و رجوع به ترکیب مقرب الخاقان شود.
- مقرب الخاقان ؛ در دوره ٔ صفویان و قاجاریان به رجال دولت و نزدیکان دربار اطلاق می شد. در عهد شاه عباس اوّل عنوان «دیوان بیگی » بود. (از زندگانی شاه عباس ج 3 ص 248، تألیف نصراﷲ فلسفی ). و رجوع به مقرب الحضره شود.
- مقرب الخدمة ؛ نوکر که طرف اعتماد باشد. مقرب خدمت . (ناظم الاطباء).
- مقرب السلطان ؛ آن که به پادشاه نزدیک است . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
و رجوع به ترکیب مقرب الخاقان شود.
- مقرب خدمت . رجوع به ترکیب قبل شود.
- مقرب داشتن کسی را ؛ او را به خود نزدیک گردانیدن و برای اوحرمت و اعتبار قائل شدن .
- مقرب شدن ؛ نزدیک گردیدن و پیش کسی حرمت و اعتبار یافتن .
- مقرب کردن . رجوع به ترکیب مقرب داشتن شود.
- مقرب گردانیدن . رجوع به ترکیب مقرب داشتن شود.
- مقرب گشتن (گردیدن ) . رجوع به ترکیب مقرب شدن شود.
- ملک مقرب ؛ فرشته ٔ نزدیک کرده . ج ، مقربون . (مهذب الاسماء) : لن یستنکف المسیح ان یکون عبداً ﷲ و لاالملئکةالمقربون . (قرآن 172/4). لایخرج عنه ملک مقرب و لانبی مرسل . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 298). لی مع اﷲ وقت لایسعنی فیه ملک مغرب و لانبی مرسل . (گلستان ).

بهتر است مقرب را با نام خدا در یک جمله گفت. مثلا جمله. شما به خاطر ایمان قوی وتقوی از بندگان مقرب الهی هستی. شما کسی هستی که خداوند اجازه داده به ایشان نزدیک شوید. زیبا و با مفهوم ساده وروان. البته برای بنده که زیاد سواد ندارم اینگونه سخن گفتن را بیشتر درک میکنم. منطور ذکر مثال ساده. البته کار شما حرف نداره . مفید وجذاب . سپاس از شما

سخن ساده زیبایی خاصی دارد. مرسی که هستی

نزدیک شونده

نزدیک مثل یک دوست
مخالف=غریب _غریبه

مقرب به معنای نزدیک است
مخالف آن می شود غریب
غریب به معنای دور است