سفر در زمان، به ایدهٔ حرکت بین لحظه های مختلف در زمان گفته می شود که مشابه حرکت بین مکان های مختلف در فضا صورت می گیرد، و در آن امکان ارسال اشیاء (و در بعضی حالت ها فقط اطلاعات) به زمان گذشته و آینده وجود دارد.
فرض کنید شما بتوانید به گذشته دور سفر کنید و در آنجا پدربزرگ فعلی خود را قبل از اینکه با مادربزرگتان آشنا شود بکشید، این به این معنی است که شما نمی توانید وجود داشته باشید؛ و طبعاً نیز نمی توانستید به گذشته سفر کنید و پدربزرگتان را بکشید.
با این که از قرن نوزدهم، سفر در زمان همواره موضوع داستان های علمی-تخیلی بسیاری بوده است، و نیز سفر یک طرفه در فضا با استناد به پدیدهٔ پارادوکس زمانی مبتنی بر سرعت در تئوری نسبیت خاص (که در پارادوکس های دوقلو تشریح شده است) و نیز پارادوکس زمانی جاذبه ای در نسبیت عام، تقریباً امکان پذیر است، اما هنوز این که قوانین فیزیک امکان بازگشت به زمان گذشته را می دهند یا نه مجهول مانده است. تاکنون امکان پذیر بودن بازگشت در زمان به دلیل اصل واقعیت هم اکنون مردود است. به هر وسیله ای - چه تخیلی و چه فرضی - که برای سفر در زمان به کار رود عموماً ماشین زمان گفته می شود.
بر پایه نظریهٔ نسبیت، با افزایش سرعت یک جسم، زمان برای آن جسم کندتر می گذرد. اگر با سرعت نزدیک به نور با قطار حرکت کنیم زمان خیلی دیرتر می گذرد مثل این است که داریم دور سیاه چالهای بزرگ می چرخیم وبا این کار زمان بسیار دیرتر می گذرد و اگر باسرعت نزدیک به نور یک هفته حرکت کنیم به ۱۰۰ سال بعد می رویم.
هر ماشین متحرکی حتی اتومبیل شخصی شما هم می تواند به عنوان یک ماشین زمان عمل کند. هر جسم دارای حرکت، زمان مخصوص به خود را دارا خواهد بود پس وقتی یک جسم بتواند با سرعت بیشتر حرکت کند نحوه گذر زمان نیز برای آن متفاوت از بقیه اجسام خواهد بود. مثلاً ما می توانیم با سوار شدن به یک ماهواره و گردش با سرعت بالا دور زمین روزی چند میلیونیوم ثانیه این پدیده را در زندگی مان حس کنیم. زمان در این حالت برای ما کندتر از حالتی که در روی زمین هستیم می گذرد. حالا هر چه قدر سرعت بیشتر شود و نزدیک به سرعت نور شویم این پدیده بیشتر قابل دریافت خواهد بود به صورتی که مثلاً اگر با سرعت نزدیک به نور ساعتی حرکت کنیم بعد از سکون متوجه اختلاف فاحش میان زمان گذشته برای ما (چه از لحاظ فیزیکی و چه از لحاظ فیزیولوژی) خواهیم شد. پس ما با این کار به نوعی زمان را برای خود کندتر کرده و به آینده سفر خواهیم کرد.مثل دنیای کوانتوامی.
فرض کنید شما بتوانید به گذشته دور سفر کنید و در آنجا پدربزرگ فعلی خود را قبل از اینکه با مادربزرگتان آشنا شود بکشید، این به این معنی است که شما نمی توانید وجود داشته باشید؛ و طبعاً نیز نمی توانستید به گذشته سفر کنید و پدربزرگتان را بکشید.
با این که از قرن نوزدهم، سفر در زمان همواره موضوع داستان های علمی-تخیلی بسیاری بوده است، و نیز سفر یک طرفه در فضا با استناد به پدیدهٔ پارادوکس زمانی مبتنی بر سرعت در تئوری نسبیت خاص (که در پارادوکس های دوقلو تشریح شده است) و نیز پارادوکس زمانی جاذبه ای در نسبیت عام، تقریباً امکان پذیر است، اما هنوز این که قوانین فیزیک امکان بازگشت به زمان گذشته را می دهند یا نه مجهول مانده است. تاکنون امکان پذیر بودن بازگشت در زمان به دلیل اصل واقعیت هم اکنون مردود است. به هر وسیله ای - چه تخیلی و چه فرضی - که برای سفر در زمان به کار رود عموماً ماشین زمان گفته می شود.
بر پایه نظریهٔ نسبیت، با افزایش سرعت یک جسم، زمان برای آن جسم کندتر می گذرد. اگر با سرعت نزدیک به نور با قطار حرکت کنیم زمان خیلی دیرتر می گذرد مثل این است که داریم دور سیاه چالهای بزرگ می چرخیم وبا این کار زمان بسیار دیرتر می گذرد و اگر باسرعت نزدیک به نور یک هفته حرکت کنیم به ۱۰۰ سال بعد می رویم.
هر ماشین متحرکی حتی اتومبیل شخصی شما هم می تواند به عنوان یک ماشین زمان عمل کند. هر جسم دارای حرکت، زمان مخصوص به خود را دارا خواهد بود پس وقتی یک جسم بتواند با سرعت بیشتر حرکت کند نحوه گذر زمان نیز برای آن متفاوت از بقیه اجسام خواهد بود. مثلاً ما می توانیم با سوار شدن به یک ماهواره و گردش با سرعت بالا دور زمین روزی چند میلیونیوم ثانیه این پدیده را در زندگی مان حس کنیم. زمان در این حالت برای ما کندتر از حالتی که در روی زمین هستیم می گذرد. حالا هر چه قدر سرعت بیشتر شود و نزدیک به سرعت نور شویم این پدیده بیشتر قابل دریافت خواهد بود به صورتی که مثلاً اگر با سرعت نزدیک به نور ساعتی حرکت کنیم بعد از سکون متوجه اختلاف فاحش میان زمان گذشته برای ما (چه از لحاظ فیزیکی و چه از لحاظ فیزیولوژی) خواهیم شد. پس ما با این کار به نوعی زمان را برای خود کندتر کرده و به آینده سفر خواهیم کرد.مثل دنیای کوانتوامی.
wiki: فیلم بلند مستند ۶۳ دقیقه ای است که روایتی از مسافرت در ایتالیا توسط کارگردان روسی آندری تارکوفسکی همراه با نویسندهٔ فیلم نامهٔ ایتالیایی تونینو گوئرا به منظور آماده سازی مراحل ساخت فیلم نوستالژیا است. علاوه بر آماده سازی ساخت فیلم نوستالژیا مکالمات تارکوفسکی و گوئرا طیف مضوعات گسترده ای را پوشش می دهد، از جمله فیلم ساختن یا نساختن. نکتهٔ قابل توجه این که تارکوفسکی فلسفهٔ فیلم سازی خود را بیان می کند، و فیلم های ساخته شده توسط دیگران از جمله روبر برسون، ژان ویگو، میکلآنجلو آنتونیونی، فدریکو فلینی و اینگمار برگمن را تحسین می کند.
Voyage in Time در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها (IMDb)
خاطرات تارکوفسکی در Nostalghia.com
این فیلم در بخش نوعی نگاه در جشنواره فیلم کن سال ۱۹۹۵نمایش داده شد.
این فیلم تنها فیلم مستند در مورد آندری تارکوفسکی است که توسط خود او کارگردانی شده است، اگر چه چند ده فیلم مستند دیگر در مورد او تولید شده است. مهم ترین آن ها عبارت اند از یک روز در زندگی آندره آرسنوویچ به کارگردانی کریس مارکر، مرثیهٔ مسکو به کارگردانی الکساندر سوکوروف، «فراخوان» به کارگردانی پسر تارکوفسکی، Regi Andrej Tarkovskij (به کارگردانی آندری تارکوفسکی) به کارگردانی Michal Leszczylowski تدوینگر فیلم ایثار. تارکوفسکی همچنین در بسیاری از مستندها، دربارهٔ تاریخ سینما یا مهارت و هنر فیلم سازی مطالبی بیان کرده است.
Voyage in Time در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها (IMDb)
خاطرات تارکوفسکی در Nostalghia.com
این فیلم در بخش نوعی نگاه در جشنواره فیلم کن سال ۱۹۹۵نمایش داده شد.
این فیلم تنها فیلم مستند در مورد آندری تارکوفسکی است که توسط خود او کارگردانی شده است، اگر چه چند ده فیلم مستند دیگر در مورد او تولید شده است. مهم ترین آن ها عبارت اند از یک روز در زندگی آندره آرسنوویچ به کارگردانی کریس مارکر، مرثیهٔ مسکو به کارگردانی الکساندر سوکوروف، «فراخوان» به کارگردانی پسر تارکوفسکی، Regi Andrej Tarkovskij (به کارگردانی آندری تارکوفسکی) به کارگردانی Michal Leszczylowski تدوینگر فیلم ایثار. تارکوفسکی همچنین در بسیاری از مستندها، دربارهٔ تاریخ سینما یا مهارت و هنر فیلم سازی مطالبی بیان کرده است.
wiki: سفر در زمان (فیلم)