ابن العربی

محیی الدین ابوبکر محمدبن علی حاتمی طائی مالکی اندلسی از بزرگان متصوفه اسلام ( و . مرسیه ۵۶٠ - ف . اشبیلیه ۶۳۸ ه . ق . ) . وی قایل بوحدت وجود بود . او در سال ۵۶۸ به اشبیلیه رفت و ۳٠ سال آنجا بزیست و حدیث و فقه را در اشبیلیه و سبته فرا گرفت . سپس سفری بتونس کرد و آنگاه بکشورهای مشرق شتافت و دو بار بمکه و دو بار ببغداد و آسیای صغیر رفت و همه جا مورد احترام بود . عاقبت در دمشق مقیم شد و همانجا در گذشت . او از پیروان طریقه ظاهریه و تابع اصولی بوده که ابن حزم عارف معاصرش وضع کرده بود . از آثار مهم وی فتوحات - المکیه فصوص الحکم تاج الرسائل و کتاب العظمه را باید نام برد .
فقیه و محدث

ابن العربی. [ اِ نُل ْ ع َ رَ ] ( اِخ ) ابوبکر محمدبن عبداﷲ اندلسی معافری اشبیلی مالکی. فقیه و محدث. او سفری بمشرق کرده و از طرطوشی و غزالی وغیر آنان حدیث و جز آن فراگرفته و سپس باشبیلیه بمنصب قاضی القضاتی رسیده است. او را کتب چند بوده که ظاهراً از میان رفته است. مولد وی به سال 468 هَ.ق. و وفات در سنه 543 است. فیروزآبادی گوید: «و ابن العربی القاضی ابوبکر المالکی و ابن عربی محمدبن عبداﷲ الحاتمی ». و سید مرتضی زبیدی در شرح قاموس بدینجا گوید: «و قد وهم المصنف فی ایراده هکذا و الصواب ان القاضی ابابکر محمدبن عبداﷲ و الحاتمی هو محمدبن علی ».