گهر فشان

۱ - ( صفت ) نثار کنند. گوهر : نثره به نثار گوهر افشان طرفه طرفی دگر زرافشان . ( نظامی ) ۲ - فصیح و بلیغ : زبان گوهر افشان که ترجمان ملهم اقبال بود برگشاد . ۳ - ( اسم ) گوهر افشانی : شه از گوهر افشان آن کان گنج ز گوهر بر آمودن آمد برنج . ( نظامی )

گهرفشان. [ گ ُ هََ ف ِ ] ( نف مرکب ) مخفف گوهرفشان :
گفتم گه عطا به چه ماند دو دست او
گفتا دو دست او به دو ابر گهرفشان.ابر گهرفشان را هر روز بیست بار
خندیدن و گریستن وجذر و مد بود.رجوع به گوهرفشان شود.