حسین موصلی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حسین موصلی. [ ح ُ س َ ن ِ ص ِ ] ( اِخ ) ابن مبارک بن یوسف موصلی فقیه اصولی. متوفی در جمادی الاَّخرة سال 742 هَ. ق. 1341/ م. او راست : «الفتاوی النبویة». ( معجم المؤلفین از ایضاح المکنون ) ( هدیة العارفین ج 1 ص 315 ).
حسین موصلی. [ ح ُ س َ ص ِ ] ( اِخ ) رجوع به حسین دهن الخصاء شود.
حسین موصلی . [ ح ُ س َ ص ِ ] (اِخ ) رجوع به حسین دهن الخصاء شود.
حسین موصلی . [ ح ُ س َ ن ِ ص ِ ] (اِخ ) ابن مبارک بن یوسف موصلی فقیه اصولی . متوفی در جمادی الاَّخرة سال 742 هَ . ق . 1341/ م . او راست : «الفتاوی النبویة». (معجم المؤلفین از ایضاح المکنون ) (هدیة العارفین ج 1 ص 315).
حسین موصلی . [ ح ُ س َ ن ِ ص ِ ] (اِخ ) ابن نصربن محمد یا احمدبن حسین بن قاسم بن خمیس بن عامر موصلی جهنی کعبی مکنی به ابوعبداﷲ و ملقب به تاج الاسلام و مجدالدین و مشهور به قاضی بن خمیس شافعی از اکابر علمای شافعی است که علم حدیث را در مولد خود موصل و فقه و اصول و بعضی علوم دیگر را در بغداد از امام غزالی و بعض دیگر از اکابر وقت گرفت و بقضاء رحبه ٔ مالک منصوب گردید. وی در اواخر عمر در موصل مقیم گردید و در ربیع اول یا ربیع ثانی به سال 552 هَ . ق . وفات یافت . تألیفاتی دارد و از آن جمله است . 1- اخبارالمنامات . 2-تحریم الغیبة. 3- مناقب الابرار. 4- منهج التوحید یامنهج المرید فی التوحید. (کشف الظنون ) (نامه ٔ دانشوران ج 1 ص 218) (طبقات الشافعیه ) (قاموس الاعلام ج 1 ص 623) (ریحانة الادب ج 5 ص 333) (هدیة العارفین ج 1 ص 313).