جمع خسته بمعنی درمانده یا مجروحان
خستگان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خستگان. [ خ َ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) ج ِ خسته بمعنی درمانده. || مجروحان. آزردگان :
بگرد اندرون تیر چون ژاله بود
همه دشت از آن خستگان ناله بود.
پیک روانش قدم بستگان.
بگرد اندرون تیر چون ژاله بود
همه دشت از آن خستگان ناله بود.
فردوسی.
خاص نوالش نفس خستگان پیک روانش قدم بستگان.
نظامی.
از درون خستگان اندیشه کن.سعدی.
کلمات دیگر: