که خواندن تواند . با سواد . دبیر . دانشمند .
چیز خواننده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چیزخواننده. [ خوا / خا ن َن ْ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) که خواندن تواند. باسواد. دبیر. دانشمند ج ، چیزخوانندگان :
بیاریم پیران داننده را
شکیبادل و چیزخواننده را.
نویسنده و چیزخواننده بود.
نیایم مگر با یکی انجمن.
که باشند پیش تو دانندگان
جهاندیده و چیزخوانندگان.
بیاریم پیران داننده را
شکیبادل و چیزخواننده را.
فردوسی.
سدیگر هرآن کس که داننده بودنویسنده و چیزخواننده بود.
فردوسی.
چنین داد پاسخ که نزد تو من نیایم مگر با یکی انجمن.
که باشند پیش تو دانندگان
جهاندیده و چیزخوانندگان.
فردوسی.
کلمات دیگر: