شوگو

شوگو (به ژاپنی: 守護 Shugo ) یک منصب ژاپنی است که معمولاً به عنوان «فرماندار»، ترجمه می شود. شوگو یکی از مقام های خاص در دوران فئودالی ژاپن بود. شوگوها توسط شوگون ها برای نظارت بر یک یا چند استان در ژاپن منصوب می شدند. موقعیت آنان راه را برای ظهور دایمیو (اربابان فئودالی) در اواخر قرن پانزدهم فراهم کرد. شوگوها با ضعیف شدن قدرت شوگون ها به جای خدمت یا نمایندگی آنان شروع به ادعا بر زمین های تحت فرماندهی خود کردند. این منصب توسط میناموتونو یوریتومو در سال ۱۱۸۵ میلادی به وجود آمد. با گذشت زمان، قدرت برخی از شوگوها، به طور قابل توجهی افزایش یافت. در زمان شورش اونین (۱۴۶۷-۱۴۷۷)، تضاد بین شوگوها متداول شد. برخی از آنان قدرت خود را از دست دادند و جای خودشان را به زیردستان خود شوگُودای ها دادند، در حالی که برخی دیگر کنترل خود را بر سرزمین های تحت فرماندهی تقویت کردند. در نتیجه، در پایان قرن ۱۵ میلادی و آغاز دوره سنگوکو، قدرت در کشور در بین اربابان فئودالی از انواع مختلف ( شوگو، شوگُودای، و غیره)، تقسیم شده بود که این عنوان ها بعداً جای خود را به دایمیو داد.
خاندان هوسوکاوا - ولایت ایزومی، ولایت ستسو، ولایت تانبا، ولایت بیچو، ولایت آواجی، ولایت آوا، ولایت سانوکی، ولایت ایو، و ولایت توسا
خاندان تاکدا - ولایت کای
خاندان اوتومو - ولایت بونگو
خاندان توکی - ولایت مینو
خاندان روککاکو - ولایت اومی
خاندان اوگاساوارا - ولایت شینانو
در زیر فهرستی از برخی از خاندان های بزرگ شوگو و دایمیو است که در در طول دوره موروماچی به وجود آمدند، و همچنین مناطق که آن ها بر آن حکومت می کردند.