کلمه جو
صفحه اصلی

مغیث الدین

فرهنگ فارسی

لقب محمود بن محمد اولین از سلاجقه عراق و کردستان .

لغت نامه دهخدا

مغیث الدین . [ م ُ ثُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به اختیارالدین مغیث الدین یوزبک شود.


مغیث الدین . [ م ُ ثُدْ دی ] (اِخ ) لقب طغرل شانزدهمین از حکام بنگاله (677-681 هَ . ق .). (ترجمه ٔ طبقات سلاطین اسلام ص 275).


مغیث الدین . [ م ُ ثُدْ دی ] (اِخ ) لقب محمودبن محمد، اولین از سلاجقه ٔ عراق و کردستان (511-525 هَ . ق .). (از ترجمه ٔ طبقات سلاطین اسلام ص 136).


مغیث الدین. [ م ُ ثُدْ دی ] ( اِخ ) رجوع به اختیارالدین مغیث الدین یوزبک شود.

مغیث الدین. [ م ُ ثُدْ دی ] ( اِخ ) لقب طغرل شانزدهمین از حکام بنگاله ( 677-681 هَ. ق. ). ( ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 275 ).

مغیث الدین. [ م ُ ثُدْ دی ] ( اِخ ) لقب محمد اول ، از سلاطین سلاجقه کرمان است ( 536-551 هَ. ق. ). ( از ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 136 ). و رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 537 شود.

مغیث الدین. [ م ُ ثُدْ دی ] ( اِخ ) لقب محمودبن محمد، اولین از سلاجقه عراق و کردستان ( 511-525 هَ. ق. ). ( از ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 136 ).

مغیث الدین . [ م ُ ثُدْ دی ] (اِخ ) لقب محمد اول ، از سلاطین سلاجقه ٔ کرمان است (536-551 هَ . ق .). (از ترجمه ٔ طبقات سلاطین اسلام ص 136). و رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 537 شود.



کلمات دیگر: