نسفی

نسفی . [ ن َ س َ ] (اِخ ) حسین بن خضر نسفی . از فقهای حنفی قرن پنجم است . از مردم بخارا بود. مدتی را در بغداد به سر برد و سرانجام به بخارا بازگشت و در همانجا به سال 424 هَ . ق . درگذشت . او راست : الفوائد و الفتاوی . (از الاعلام زرکلی ذیل حسین بن خضر). و رجوع به الفوائد البهیة ص 66 شود.

نسفی . [ ن َ س َ ] (اِخ ) رجوع به عمربن محمد نسفی شود.

نسفی . [ ن َ س َ ] (اِخ ) عبداﷲبن احمد، معروف به حافظالدین نسفی ، مکنی به ابوالبرکات . از ائمه ٔ فقه و مصنفین سنت است . او راست : 1- عمدة عقیدة اهل السنة والجماعة. 2- کشف الاسرار، در اصول . 3- کنزالدقائق ، درفروع مذهب حنفی . 4- مدارک التنزیل و حقائق التأویل ، معروف به تفسیر نسفی . 5- منارالانوار، در اصول فقه . وی به سال 710 هَ . ق . در بغداد درگذشت . (از معجم المطبوعات ستون 1850). و رجوع به قاموس الاعلام ج 6 شود.

نسفی . [ ن َ س َ ] (اِخ ) عمربن محمد نسفی سمرقندی ، ملقب به نجم الدین و مکنی به ابوحفص و معروف به مفتی الثقلین . متکلم اصولی و فقیه و مفسر و محدث قرن پنجم است . قریب یکصد رساله در مباحث فقهی و دینی تصنیف کرده است ، از آنجمله است : طلبةالطلبة، در اصطلاحات فقهی مذهب حنفی و نیز العقائد النسفیة که علامه سعدالدین تفتازانی آن را شرح کرده است . وی به سال 461 هَ . ق .در نسف تولد یافت و در در سمرقند درگذشت . (از معجم المطبوعات ستون 1854).

نسفی . [ ن َ س َ ] (اِخ ) میمون بن محمد نسفی ، مکنی به ابوالمعین . فقیه اصولی و مؤلف کتابهای تبصرةالادلة و بحرالکلام در توحید است . وی به سال 508 هَ . ق . درگذشت . (از معجم المطبوعات ستون 1855).

نسفی . [ن َ س َ ] (ص نسبی ) منسوب است به نسف از بلاد ماوراءالنهر. (از سمعانی ). نخشبی . رجوع به نسف و نخشب شود.