خریداری کردن .
بیع زدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بیع زدن. [ ب َ / ب ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) خریداری کردن. ( آنندراج ) ( بهار عجم ) :
ره مایه داران ایمان زنند
بخروار بیع دل و جان زنند.
ره مایه داران ایمان زنند
بخروار بیع دل و جان زنند.
ظهوری.
و رجوع به بیع شود.کلمات دیگر: