طعن زدن . نکوهیدن .
بیغاره زدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بیغاره زدن. [ رَ / رِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) طعن زدن. نکوهیدن :
خاقانی را همیشه بیغاره زنی
هم نیش بجان او چو جراره زنی.
خاقانی را همیشه بیغاره زنی
هم نیش بجان او چو جراره زنی.
خاقانی.
کلمات دیگر: