که بیشه را بسوزاند . سوزانند. بیشه . به آتش کشند. بیشه .
بیشه سوز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بیشه سوز. [ ش َ / ش ِ ] ( نف مرکب )( از: بیشه + سوز، مخفف سوزاننده ) که بیشه را بسوزاند. سوزاننده بیشه. به آتش کشنده بیشه :
بیا ساقی آن آب اندیشه سوز
که گر شیر نوشد شود بیشه سوز.
بیا ساقی آن آب اندیشه سوز
که گر شیر نوشد شود بیشه سوز.
حافظ.
کلمات دیگر: