پناه بردن پناه آوردن
التجا کردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
التجا کردن. [ اِ ت ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) پناه بردن. پناه آوردن : چون گروهی از ایشان بحصار التجا کردند مقدمی از ایشان بر برجی از قلعت بود. ( تاریخ بیهقی ). هر که بر درگاه پادشاهان بی جریمه ای جفا دیده باشد... یا دشمن بر او التجا کرده.... ( کلیله و دمنه ).
گر چتر همتت فکند سایه بر زمین
دیگر به آسمان نکند خاک التجا.
گر چتر همتت فکند سایه بر زمین
دیگر به آسمان نکند خاک التجا.
سلمان ساوجی ( از آنندراج ).
پیشنهاد کاربران
التجا آوردن
کلمات دیگر: