خسی در میقات

خسی در میقات سفرنامه حج جلال آل احمد نویسندهٔ شهیر ایرانی است. وی در این کتاب می نویسد: «من فهمیدم که خسی هستم که به میقات آمده، نه کسی که به میعاد.» آل احمد در سال ۱۳۴۳ و در حالی که ۴۱ ساله بود این سفرنامه را نوشت. از ویژگی های بارز این کتاب توجه زیاد نویسنده به جزئیات و متن روان و دلنشین آن است. وی در این کتاب نه فقط از جنبهٔ زیارتی بلکه از زوایای مختلف به سفر حج نگاه کرده و مسائل فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاحتی و … را مورد توجه و تحلیل قرار داده است.
نامهٔ کانون نویسندگان ایران. شماره اول، چاپ اول، تهران: مؤسسه انتشارات آگاه، ۱۳۵۸
"دوشنبه ۲۴ فروردین مدینه. صبح رفتم بقیع. آفتاب که می زد من اثر سنت را در خاک می جستم؛ و قبل از همه اثر برادرم را. اما هیچ اثری و علامتی. وقتی گور چهار امام شیعه و گور عثمان و زنان و فرزندان پیامبر بی نشان افتاده، برادر من دیگر کیست؟ اکون، ذره بی نشان خاکی در این سفره سنت...
سراسر قبرستان تپه ماهور و خاکی - خاک بدجوری نرم- و گله به گله تکه سنگ سیاهی به زمین فرورفته. یا لاشه تکه مرمری با گوشه ای از یک کاف کوفی کناری افتاده. به علامت قبری که سنگش را شکسته اند و با خاک یکسان کرده. "وهابی هاً چهل سال پیش. وقتی به حکومت عربستان رسیدند."

[ویکی نور] خسی در میقات، اثر جلال آل احمد، گزارشی است از سفر حج نویسنده. این اثر هم از لحاظ ادبی درخور توجه است و هم از لحاظ جهان شناسی و سیر در آفاق.
کتاب به زبان فارسی و در سال 1343ش، نوشته شده است.
مطالب کتاب، به صورت روزشمار، از جمعه 21 فروردین 1343، آغاز و تا یک شنبه 13 اردیبهشت 1343 ادامه یافته است.
در این کتاب، مسائل بسیاری طرح شده است. هم حسب حال نویسنده است و هم حسب حال زائران و نیز حاوی اوصافی است درباره تمدن امروز و وضع مسلمانان، انتقاد از وضع اداره کاروان ها، کردار حاجی ها، سازمان اداری، حمله به شرکت های خارجی، وصف شاعرانه از رویدادها و مناظر
سفرنامه حج آل احمد، در زمینه کارهای او از لحاظ سبک نگارش و درون مایه هر دو، مهم تر از سفرنامه های دیگر اوست. کتاب فقط دربردارنده دیدنی های عادی زائر خانه خدا نیست. مسائل دیگر نیز در آن جلوه گر می شود و طرح همین مسائل است که «خسی در میقات» را از سفرنامه های دیگر او ممتاز می سازد