دعات . جمع داعی .
دعاه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دعاة. [ دُ ] (ع ص ، اِ) دعات . ج ِ داعی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به داعی و دعات شود. || مبلغین : هر کجا یکی بود از دعاة و اتباع مزدک سر برآوردند. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 89).
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی دَعَاهُ: اورا بخواند - از او طلب کند
ریشه کلمه:
دعو (۲۱۲ بار)
ه (۳۵۷۶ بار)
ریشه کلمه:
دعو (۲۱۲ بار)
ه (۳۵۷۶ بار)
wikialkb: دَعَاه
کلمات دیگر: