کلمه جو
صفحه اصلی

کریکت

دانشنامه عمومی

کریکت (به انگلیسی: Cricket) یک ورزش تیمی بت و توپ است که در زمین چمن دایره ای یا بیضی شکل با شعاع میانگین ۷۵ متر میان دو تیم ۱۱ نفره بازی می شود. در مرکز زمین کریکت یک محوطه خاکی متراکم شده به طول ۲۲ یارد (۲۰٫۱۲ متر) وجود دارد. به این قسمت پیچ (به انگلیسی: Pitch) گفته می شود که در طرفین آن سه عدد چوب بنام استامپ (به انگلیسی: Stumps) وجود دارند و تمام این مجموعه با هم ویکت نامیده می شود. توپ کریکت دارای محیطی میان ۲۲/۴ تا ۲۲/۹ سانتیمتر و ۱۵۵/۹ تا ۱۶۳ گرم وزن دارد (برای آقایان). سطح آن از چرم و مرکز آن از چوب پنبه پیچیده شده در نخ پرشده است. چوبی که با آن به توپ ضربه می زنند بت (به انگلیسی: Bat) نام دارد. بیشترین طول آن ۹۶/۵ سانتیمتر و عرض آن در پهن ترین بخش ۱۰/۸ سانتیمتر بوده و تغییرات وزن آن از ۱ تا ۱/۴ کیلو می باشد.
اگر توپ بالا تراز شانه پرتاب شود (باونس باول).
اگر توپ به طور مستقیم (قبل از برخورد به زمین )به شکم برخورد کند.
اگر یکی از بتمن ها پس از کسب امتیاز بدون اطلاع به داور از طرف دیگری بیتینگ کند خطا محسوب می شود.
کریکت در بیش از صد کشور بازی می شود و محبوب ترین بازی در هند، بنگلادش، نپال، افغانستان، پاکستان، امارات متحده عربی، سری لانکا و استرالیا است. این بازی در انگلستان، ولز، کنیا، زیمبابوه، نپال، نیوزیلند، آفریقای جنوبی و جزایر انگلیسی زبان دریای کارائیب که با عنوان هند غربی در مسابقات بین المللی حاضر می شوند، یکی از پرطرفدارترین ورزش هاست.یازده نوع اوت در کریکت وجود دارد.
کریکت یک بازی گروهی در فضای باز می باشد که بین دو تیم ۱۱ نفری بر روی زمین چمن به صورت گرد که یک مستطیل خاکی همواره به طول 22 یارد (20.12متر) که در مرکز زمین واقع شده است بازی می کنند.ویکت شامل سه عدد چوب به ارتفاع 71 سانتی متر و با فاصله ی 6 سانتی متر از هم قرار دارند روی زمین کوبیده شده اند .
تیم مهاجم برای زدن توپ 2 نفراز بازیکنان خود را داخل زمین می فرستد که آنها می بایست توپ را زده وطول مستطیل خاکی را طی کنند و یا با زدن توپ به خارج از محدوده ی زمین امتیاز به دست آورند پس از اوت شدن 10 نفر از مهاجم تیم ها جابجا می شوند .

دانشنامه آزاد فارسی

کریکِت (cricket)
کریکِت
کریکِت
کریکِت
کریکِت
کریکِت
نوعی بازی تیمی با توپ و چوب بین دو تیم یازده نفره در زمینی گرد یا بیضی شکل. توپ آن کوچک و توپر است و چوب آن دراز با سر پهن. در زمین دو ایستگاه وجود دارد که پرتاب کنندگان و زنندگان توپ ها در آن ها مستقر می شوند. هدف بازی این است که هر تیم بتواند دورهای بیشتری از تیم مقابل به دست آورد. امتیازهای بازی به این صورت کسب می شود توپ زنی از یک تیم پس از زدن توپ ایستگاه را ترک می کند و جای خود را در انتها با یکی از یاران خود عوض می کند. او باید این کار را قبل از برگشت توپ توسط تیم مقابل انجام دهد. یک توپ زن در هر ایستگاه (ویکت) معمولاً شش بار فرصت پیدا می کند که توپ پرتابی توسط تیم مقابل را بزند. کاپیتان خوب در زمین می تواند با درنظر گرفتن نقاط قوت تیم حریف مهره های تیم خود را در میدان آرایش دهد. بازی کریکت، دو داور دارد که یکی در پشت ویکت غیر توپ زن می ایستد و داوری در مورد دریافت توپ را انجام می دهد. داور دیگر در نقطه ای می ایستد که بتواند در مورد گریزها و سوختن بازیکنان داوری کند. در مسابقات بین المللی معمولاً داورها را کشور میزبان تعیین می کند، ولی با اعتراضاتی که در این مورد شده است تلاش برای انتخاب داور بی طرف ادامه دارد. کریکت در اواخر قرن ۱۸ در انگلستان متداول شد. مقررات آن در ۱۷۷۴ وضع شد و اصلاحاتی در ۱۷۸۴ در آن ها اعمال شد. وضعیت آماتوری بازی در ۱۹۶۳ پایان یافت و از همان سال بازی هایی با حمایت مالی به صورت یک روزه انجام گرفت. از ۱۹۶۷ به دو بازیکن غیرانگلیسی اجازه داده شد که در تیم های انگلیسی بازی کنند؛ ولی در دهۀ ۱۹۸۰ این تعداد به یک بازیکن تقلیل یافت. در حال حاضر رقابت های کریکت با حضور بازیکنان بزرگ به صورت بازی های بین المللی بین کشورهای عضو مشترک المنافع برگزار می شود. تاریخ دقیق شکل گیری کریکت روشن نیست؛ اما بی گمان به قرن ۱۶ برمی گردد. تصور می شود که نام کریکت از واژۀ آنگلوساکسون «کریک» به معنی چوبدستی چوپان مشتق شده باشد. اولین بازیکنان کریکت چوپان های جنوب شرقی انگلستان بودند که از چوبدستی های خود برای بازی استفاده می کردند.

پیشنهاد کاربران

گوی میدان


کلمات دیگر: