گویش بندری

گویش هرمزگانی گویشی از زبان فارسی است که در استان هرمزگان به آن تکلم می کنند. هرمزگانی یکی از گویشهای زبان فارسی است که ویژگی های فارسی کهن را حفظ کرده است. گویش مردم بندر عباس و استان هرمزگان آمیزه ای از گویش با ریشهٔ پهلوی و زبان های دیگر است. زبان هایی که با ورود اقوام و مهاجرین از کشورهای مختلف و حتی از نواحی دیگر کشورمان گویش هرمزگانی را تحت تأثیر خود قرار دادند. از مردم عرب گرفته تا آفریقاییها و پرتقالی ها و هلندی ها و انگلیسی ها و چنانچه تاریخ می گوید از دیگر نواحی کشور چون لرستان و استان فارس هم مهاجرینی در استان هرمزگان ساکن شده اند که هر قومی ویژگی های زبان خود را وارد گویش هرمزگانی کرده است. به خاطر روابط بازرگانی شماری از واژه های اروپایی - پَچ: وصله پینه، تکه (انگلیسی میانه) - تُماته: گوجه فرنگی، انگلیسی (اسپانیایی، مکزیکی) - جوتی: کفش (هندی اردو) - جیک: تاب (دادن) جنبش (انگلیسی) - لیسی: نوعی روسری یا دستمال که زنان روی سر قرار می دهند/ انگلیسی (فرانسوی باستان) و عربی نیز در آن دیده می شود.