دورگرد

که در مسافتی دور بگردد و سیر کند .

دورگرد. [ گ َ ] ( نف مرکب ) که درمسافتی دور بگردد و سیر کند. که دور از شخص سیر و گردش کند. که از دور سیر کند. که دورادور گردندگی دارد. ( یادداشت مؤلف ). دورسیر. ( آنندراج ) :
من به حسرت دورگرد و مدعی مغرور وصل
ای محبت خاک بر سر باد تأثیر ترا.اگر چون قطره در دریای کثرت راه ما افتد
خیال دورگرد یار تنها می کند ما را.دیر برسر آن غزال دورگرد آمد مرا
از تپیدنهای دل پهلو به درد آمد مرا.کینه می ورزند با حسرت کشان دورگرد
بخشد انصافی خدا پهلونشینان ترا.