قایم انداز

( صفت ) ۱ - شطرنج باز کامل ۲ - نرد باز بی نظیر .

قایم انداز. [ ی ِ اَ ] ( نف مرکب ) قائم انداز. شخص شطرنج بازو نردباز بی نظیر را گویند. ( برهان ). || کنایه از ماهر و استاد و ممتاز و بی رقیب :
ملک را قایم الهی بود
قایم انداز پادشاهی بود.تو آنگه که بر من شوی دست یاب
زن بیوه را داده باشی جواب
من ار با تو چربم به هنگام کین
بوم قایم انداز روی زمین.|| کنایه از مردم عاجز و ناتوان هم هست. ( برهان ). رجوع به قائم انداز و قائم ریختن و قائم راندن شود.

قائم انداز. [ ءِ اَ ] ( نف مرکب ) شطرنج بازکامل و بی نظیر را گویند. ( برهان قاطع ) :
ملک را قائم الهی بود
قائم انداز پادشاهی بود.
نظامی ( از حاشیه برهان چ معین ).

۱. شطرنج باز ماهر و بی نظیر: ملک را قائم الهی بود / قائم انداز پادشاهی بود (نظامی۴: ۵۴۰ ).
۲. نردباز ماهر و بی نظیر.