قبادی

قبادی . [ ق ُ ] (اِخ ) اسم طایفه ای از ایلات کردایران است که در ییلاق نواحی کزبازان اطراف جوانرود،قشلاق پشت کوه شیخانی و زهاب مسکن دارند. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 58 و 59). نام یکی از طوائف ثلاث است .
طایفه ٔ قبادی که در حدود یکهزار خانوار (ده نشین گرمسیر، سردسیر و چادرنشین )بوده از تیره های زیر تشکیل شده است : میرکی ، بازانی علی آقائی ، تنگ اژدهائی ، قلانی ، کوره ای ، بابائی ، احمدخزان ، زلانی ، پشت ماله ، داودی ، ملاسهرابی ، زبان مادری این طایفه کردی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

قبادی . [ ق ُ ] (اِخ ) نام دهستانی است که ییلاق طایفه ٔ قبادی است محدود است از طرف شمال به دهستان جوانرود از طرف جنوب و باختر به دهستان باباجانی از طرف خاور به دهستان ولدبیگی . طول دهستان در حدود 15 وعرض آن 10 کیلومتر است . دهستان قبادی در طول دره ای واقع شده شامل چهار دِه به نام : صید عالی ، بانی بران ، زلان ، چشمه نسار در قسمت پایین دره و مزارع و چشمه سارهای نهر آب در قسمت علیای دره واقع و به خوش آب و هوائی معروف است . مرکز بخشداری تابستان در چشمه بیله تاب و نهرآب است . ایستگاه اتومبیل در چشمه گزنه است .تابستان همه روزه اتومبیل بین کرمانشاهان و نهرآب رفت و آمد مینماید. تابستان در حدود 500 خانوار از ایل قبادی در اطراف چشمه های مشروحه ٔ زیر ساکن می شوند. بیله تاب ، گزنه ، مله ترشک ، کانی چرمی ، باباجان ، بوزه ، چاله پهن و سه یاران . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

قبادی . [ ق ُ ] (ص نسبی ) نسبت است به قباد.

قبادی . [ ق ُ ] (ع ص ) گندم قبادی ؛ گندم کهنه ٔ بد. رجوع به قباذیه شود.