خوددگربینی

خوددگربینی، در روان شناسی، به حالتی گفته می شود که در آن شخص خود را غیر واقعی یا دچار تغییرات شگفت آور احساس می کند.
احساس فرد در این که از خارج، افکار، احساسات و یا جسم خود را مشاهده می کند.
احساس این که گفتار و حرکات فرد در اختیار او نیستند.
فرد حس می کند که اعضای بدنش تغییر شکل می دهند و یا این که سر او پوشیده شده است.
حس نکردن وجود حواس و واکنش ها به دنیای اطراف.
احساس این که خاطرات فاقد احساس هستند و یا خاطرات خود شخص نیستند.
بعضی نیز حس می کنند که ممکن است دیوانه گردند.
شخص خوددگربین حس می کند که او تغییر کرده و دنیای پیرامون او دیگر آنچنان واقعی نیست بلکه مبهم، رؤیاوار یا بی اهمیت شده. مبتلایان به این معضل روحی حالتی ناراحت دارند زیرا می پندارند که همواره درون یک رؤیا به سر می برند.این بیماری روانی را «دگرسان بینی محیط» نیز می نامند. خوددگربینی یکی از اشکال اختلالات گسستی به شمار می آید.
نشانه های خوددگربینی اغلب از اواسط جوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شوند.