بسیاری از گیاهان دارویی ممکن است به میکروب ها، سموم کشاورزی، مواد ضدعفونی کنندهٔ گازی (مثل فسفین) و فلزهای سمی (مثل سرب، جیوه و آرسنیک) آلوده باشند.
بهتر است این گیاهان را در جای سرد، خشک و دور از دسترس بچه ها حفظ نمود. ظروف پلاستیکی برای نگهداری گیاهان بودار مناسب نیستند. این ظروف می توانند اسانس فرار این گیاهان را جذب نمایند. همچنین، نباید از گیاهانی استفاده شوند که برای سال ها نگه داری شده اند.
بهتر است افراد خود به جمع آوری گیاهان دارویی مبادرت نکنند مگر این که قادر باشند گیاه سمی را از غیر سمی تشخیص دهند. معمولاً به گیاهان دارویی کشت داده شده بیشتر می توان اعتماد نمود.
گیاهان دارویی را نباید برای مدت طولانی استفاده کرد.
پیش از مصرف هر نوع گیاه دارویی باید دستور دقیق مصرف و عوارض جانبی آن روشن باشد. این گیاهان نیز همانند سایر داروها نباید بیش از مقدار مجاز مصرف شوند. سمی بودن یک داروی گیاهی بسته به قسمت مورد استفادهٔ گیاه و روش تهیهٔ آن فرق می کند.
مصرف هم زمان داروهای شیمیایی با گیاهی خاص ممکن است موجب بروز تداخل دارویی گردد؛ بنابراین باید پزشک را از مصرف این گیاهان مطلع نمود.
گیاهان دارویی باید از منابع معتبر و مطمئن تهیه شوند. فروشندگان گیاهان دارویی باید اطلاعات و شناخت کافی در زمینهٔ خواص داروهای گیاهی داشته باشند. بهتر است داروهای گیاهی از مراکزی تهیه شوند که دارای مجوز یا عضو اتحادیه باشند.
دَم نوش نوعی نوشیدنی است که در آن جزئی از گل، برگ، ساقه، ریشه، دانه، پوستِ میوه یا اجزای دیگر گیاهان دارویی که قابل حل در آب است، به صورت خشک یا تازه مورد استفاده قرار می گیرد. دم کردن یا گرفتن عصاره به وسیلهٔ آب متداول ترین و قدیمی ترین روش به کار بردن داروهای گیاهی است. روش تهیه به این صورت است که ابتدا روی گیاه که به طرز صحیحی خرد شده آب جوش می ریزند، سپس آن را به مدت ۵–۳ دقیقه در یک ظرف در بستهٔ شیشه ای یا چینی می گذارند و گاهی آن را هم می زنند و سپس مایع را از کاغذ صافی یا الک با شبکهٔ ریز عبور می دهند.
در ایران در سال های اخیر دم نوش های گیاهی و میوه ای مورد استقبال و مصرف برخی خانوارها قرار گرفته است. این استقبال دلایل مختلفی دارد. برخی برای نفع درمانی از این دم نوش ها استفاده می کنند. تعدادی برای تنوع بخشیدن به نوشیدنی روزانه، آن را مصرف می کنند و بعضی هم به خاطر اینکه دم نوش را یک نوشیدنی شیک می دانند، برای پذیرایی از آن استفاده می کنند.
تاریخچهٔ دم نوش را نمی توان از تاریخچهٔ گیاهان دارویی جدا کرد. اگرچه گیاهان دارویی منشأ طبیعی دارند و در مقایسه با داروهای شیمیایی عوارض کم تری ایجاد می کنند، اما مصرف بی رویه یا غیرعلمی برخی از این گیاهان می تواند موجب عوارض ناخواسته و حتی مسمومیت های شدید گردد؛ بنابراین مصرف دم نوش ها نیز همانند داروهای شیمیایی باید با آگاهی و پس از اطلاع از سازوکار عمل آن ها باشد. برای نمونه مصرف گل گاوزبان ایرانی به تنهایی در افرادی که فشار خون بالا دارند، می تواند به شدت مخاطره انگیز باشد. مادران باردار یا شیرده تنها پس از مشاوره با پزشک، مجاز به مصرف دم نوش ها هستند. در دم نوش های ترکیبی معمولاً چند گیاه جهت یک رسیدن یک منظور و هدف با هم ترکیب می شوند، برای مثال گروهی از دم نوش های ترکیبی انرژی زا هستند و بعضی دیگر کم کنندهٔ فشارخون و گروهی دیگر آرام بخش هستند که برخلاف انرژی زاها که ضربان قلب و انرژی را افزایش می دهند، به آرامش و تنش زدایی از بدن کمک می کنند.
بهتر است این گیاهان را در جای سرد، خشک و دور از دسترس بچه ها حفظ نمود. ظروف پلاستیکی برای نگهداری گیاهان بودار مناسب نیستند. این ظروف می توانند اسانس فرار این گیاهان را جذب نمایند. همچنین، نباید از گیاهانی استفاده شوند که برای سال ها نگه داری شده اند.
بهتر است افراد خود به جمع آوری گیاهان دارویی مبادرت نکنند مگر این که قادر باشند گیاه سمی را از غیر سمی تشخیص دهند. معمولاً به گیاهان دارویی کشت داده شده بیشتر می توان اعتماد نمود.
گیاهان دارویی را نباید برای مدت طولانی استفاده کرد.
پیش از مصرف هر نوع گیاه دارویی باید دستور دقیق مصرف و عوارض جانبی آن روشن باشد. این گیاهان نیز همانند سایر داروها نباید بیش از مقدار مجاز مصرف شوند. سمی بودن یک داروی گیاهی بسته به قسمت مورد استفادهٔ گیاه و روش تهیهٔ آن فرق می کند.
مصرف هم زمان داروهای شیمیایی با گیاهی خاص ممکن است موجب بروز تداخل دارویی گردد؛ بنابراین باید پزشک را از مصرف این گیاهان مطلع نمود.
گیاهان دارویی باید از منابع معتبر و مطمئن تهیه شوند. فروشندگان گیاهان دارویی باید اطلاعات و شناخت کافی در زمینهٔ خواص داروهای گیاهی داشته باشند. بهتر است داروهای گیاهی از مراکزی تهیه شوند که دارای مجوز یا عضو اتحادیه باشند.
دَم نوش نوعی نوشیدنی است که در آن جزئی از گل، برگ، ساقه، ریشه، دانه، پوستِ میوه یا اجزای دیگر گیاهان دارویی که قابل حل در آب است، به صورت خشک یا تازه مورد استفاده قرار می گیرد. دم کردن یا گرفتن عصاره به وسیلهٔ آب متداول ترین و قدیمی ترین روش به کار بردن داروهای گیاهی است. روش تهیه به این صورت است که ابتدا روی گیاه که به طرز صحیحی خرد شده آب جوش می ریزند، سپس آن را به مدت ۵–۳ دقیقه در یک ظرف در بستهٔ شیشه ای یا چینی می گذارند و گاهی آن را هم می زنند و سپس مایع را از کاغذ صافی یا الک با شبکهٔ ریز عبور می دهند.
در ایران در سال های اخیر دم نوش های گیاهی و میوه ای مورد استقبال و مصرف برخی خانوارها قرار گرفته است. این استقبال دلایل مختلفی دارد. برخی برای نفع درمانی از این دم نوش ها استفاده می کنند. تعدادی برای تنوع بخشیدن به نوشیدنی روزانه، آن را مصرف می کنند و بعضی هم به خاطر اینکه دم نوش را یک نوشیدنی شیک می دانند، برای پذیرایی از آن استفاده می کنند.
تاریخچهٔ دم نوش را نمی توان از تاریخچهٔ گیاهان دارویی جدا کرد. اگرچه گیاهان دارویی منشأ طبیعی دارند و در مقایسه با داروهای شیمیایی عوارض کم تری ایجاد می کنند، اما مصرف بی رویه یا غیرعلمی برخی از این گیاهان می تواند موجب عوارض ناخواسته و حتی مسمومیت های شدید گردد؛ بنابراین مصرف دم نوش ها نیز همانند داروهای شیمیایی باید با آگاهی و پس از اطلاع از سازوکار عمل آن ها باشد. برای نمونه مصرف گل گاوزبان ایرانی به تنهایی در افرادی که فشار خون بالا دارند، می تواند به شدت مخاطره انگیز باشد. مادران باردار یا شیرده تنها پس از مشاوره با پزشک، مجاز به مصرف دم نوش ها هستند. در دم نوش های ترکیبی معمولاً چند گیاه جهت یک رسیدن یک منظور و هدف با هم ترکیب می شوند، برای مثال گروهی از دم نوش های ترکیبی انرژی زا هستند و بعضی دیگر کم کنندهٔ فشارخون و گروهی دیگر آرام بخش هستند که برخلاف انرژی زاها که ضربان قلب و انرژی را افزایش می دهند، به آرامش و تنش زدایی از بدن کمک می کنند.
wiki: دم نوش