میراث جهانی یونسکو (به انگلیسی: World Heritage Sites) به مجموعه مکان های فرهنگی یا طبیعی ثبت شده در سازمان جهانی یونسکو مانند جنگل، کوه، آبگیر، صحرا، بقعه، ساختمان، مجموعه یا شهر گفته می شود که به صورت فهرستی توسط کمیته میراث جهانی یونسکو همه ساله برگزیده شده اند.
(i): نشان دهنده یک شاهکار از نبوغ و خلاقیت انسانی باشد.
(ii): نشان دهنده تبادل ارزش های بشری در یک بازه زمانی در یک منطقه فرهنگی از لحاظ پیشرفت در معماری یا فناوری، برنامه ریزی شهری یا طراحی چشم انداز باشد.
(iii): گواهی بی همتا یا دست کم استثنایی بر یک سنت فرهنگی یا تمدن زنده یا از میان رفته باشد.
(iv): نمونه ای برجسته در معماری یا تکنولوژی که مرحلهٔ مهمی از تاریخ بشر را نشان دهد.
(V): نمونه برجسته ای از تعامل بین انسان و محیط زیست یا نماینده یک فرهنگ باشد.
(vi): به طور مستقیم یا ملموس مرتبط با رویدادها یا سنت های زندگی، افکار و عقاید یا آثار هنری یا ادبی دارای اهمیت عالی جهانی باشد.
سایت هایی که در این فهرست قرار می گیرند بر اساس کنوانسیون حفاظت از میراث جهانی فرهنگی و طبیعی متعلق به تمام انسان های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص، محسوب می شوند و دولت ها موظف به حفظ و نگهداری این آثار هستند.
بر پایه این کنوانسیون کشورهای عضو یونسکو، می توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت در عین باقی ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوطه، به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود.
این کنوانسیون از یک دیباچه و ۳۸ ماده در هشت فصل تشکیل شده است.
(i): نشان دهنده یک شاهکار از نبوغ و خلاقیت انسانی باشد.
(ii): نشان دهنده تبادل ارزش های بشری در یک بازه زمانی در یک منطقه فرهنگی از لحاظ پیشرفت در معماری یا فناوری، برنامه ریزی شهری یا طراحی چشم انداز باشد.
(iii): گواهی بی همتا یا دست کم استثنایی بر یک سنت فرهنگی یا تمدن زنده یا از میان رفته باشد.
(iv): نمونه ای برجسته در معماری یا تکنولوژی که مرحلهٔ مهمی از تاریخ بشر را نشان دهد.
(V): نمونه برجسته ای از تعامل بین انسان و محیط زیست یا نماینده یک فرهنگ باشد.
(vi): به طور مستقیم یا ملموس مرتبط با رویدادها یا سنت های زندگی، افکار و عقاید یا آثار هنری یا ادبی دارای اهمیت عالی جهانی باشد.
سایت هایی که در این فهرست قرار می گیرند بر اساس کنوانسیون حفاظت از میراث جهانی فرهنگی و طبیعی متعلق به تمام انسان های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص، محسوب می شوند و دولت ها موظف به حفظ و نگهداری این آثار هستند.
بر پایه این کنوانسیون کشورهای عضو یونسکو، می توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت در عین باقی ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوطه، به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود.
این کنوانسیون از یک دیباچه و ۳۸ ماده در هشت فصل تشکیل شده است.
wiki: میراث جهانی یونسکو