اکنیدن

( آکنیدن ) (کَ دَ ) (مص م . ) آکندن .

( آکنیدن ) آکنیدن. [ ک َ دَ ] ( مص ) آکندن. پرکردن. انباشتن. || جای دادن :
آنکه اندر جهان ندارد گُنج
چون توان آکنیدنش در کُنج ؟ || به خاک سپردن. دفن کردن. زیر خاک کردن. دفین کردن :
مرا مرده درخاک مصر آکنید
ز گفتار من هیچ مپْراکنید.تا نگردد بصدْمه ای بدو نیم
در زمین آکنیده اند ز بیم.آکنیده خمی سفال ، در او
آبی الحق خوش و زلال در او.و مشتقات آن تنها از همین یک مصدر آید منتظم.

( آکنیدن ) آکندن، انباشتن، پر ساختن.