افندیدن

( آفندیدن ) (فَ دَ ) (مص ل . ) ۱ - دشمنی کردن . ۲ - جنگ کردن .

( آفندیدن ) آفندیدن. [ ف َ دی دَ ] ( مص ) اَفندیدن.
جنگ کردن. جدال و عداوت و خصومت ورزیدن :
در دل او آن نصیحت کار کرد
ترک آفندیدن و پیکار کرد.

---

افندیدن. [ اَ ف َ دی دَ ] ( مص ) جنگ. خصومت. ( مؤید ) ( انجمن آرای ناصری ). جنگ و خصومت کردن. ( آنندراج ) ( برهان ) ( مجمعالفرس ). آفندیدن. رجوع به آفندیدن شود.

( آفندیدن ) ۱. جنگ کردن، پیکار کردن: در دل او آن نصیحت کار کرد / ترک آفندیدن و پیکار کرد (لبیبی: لغت نامه: آفندیدن ).
۲. دشمنی کردن، خصومت ورزیدن.

---

۱. جنگ کردن، دشمنی کردن.
۲. برانگیختن به جنگ و جدال.