کلمه جو
صفحه اصلی

الهام پاوه نژاد

دانشنامه عمومی

الهام پاوه نژاد زاده ۲۷ شهریور ۱۳۵۰ در تهران بازیگر سینما و تئاتر ایرانی است.
زندگی با چشمان بسته (۱۳۸۹)
دیشب باباتو دیدم آیدا (۱۳۸۳)
پاوه نژاد دارای دیپلم علوم طبیعی از دبیرستان نوشیروان و کاردانی بازیگری و کارگردانی از دانشگاه نیاوران (دانشکده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) در سال ۱۳۷۱ (خورشیدی) است. از سال ۱۳۶۹ (خورشیدی) به صورت حرفه ای وارد حرفه بازیگری شد و فعالیتش را با تئاتر آغاز کرد. نخستین کار صحنه وی در سال ۱۳۷۰ (خورشیدی) به کارگردانی اکبر زنجانپور با عنوان «ساحره سوزان» و نخستین بازی کار تصویری او در سال ۱۳۷۳ (خورشیدی) سریال همسران بود که خیلی مورد استقبال قرار گرفت.

نقل قول ها

الهام پاوه نژاد (۱۸ سپتامبر ۱۹۷۱، تهران) بازیگر سینما و تئاتر ایرانی است.
• «انسان جایزالخطاست و این یک قانون طبیعت است. متأسفانه رسانه ای مثل تلویزیون همیشه از این به تصویرکشیدن واهمه دارد؛ اشتباه کردن در جایگاه نیروی انتظامی، هنرمند، سیاستمدار، ورزشکار، پزشک و…. خیلی طبیعی است اما چگونگی واکنش به این اشتباه می تواند برای مخاطب الگوی رفتاری باشد. اینکه ما همیشه نگرانیم پلیس یا قاضی یا شخصیت های مهم اجتماعی اشتباه نکنند غیرعادی است. شخصیت های نمایشی تلویزیونی یا سیاه هستند یا سفید و به همین دلیل و ویژگی است که شخصیت ها باورپذیر نیستند.»• «امیدوارم رسانه ملی متوجه و آگاه به این امر باشد که در حال از دست دادن کارگردانان مؤلف و برتر خود، به دلیل سختگیری های سلیقه ای و ایجاد مشکلات سطحی مالی است.»• «شما وقتی پله ها را به ترتیب یکی پس از دیگری طی می کنید و به پله های بالاتر می رسید، دیگر به خوبی ارزش گام هایی را که برمی دارید می دانید.»• «من واقعاً با آدم هایی به تعداد انگشتان دست روبه رو می شوم که دلشان بخواهد با هنر چیزی را تغییر بدهند، بقیه همه فکرشان جای دیگری است.»• «آدم تا وقتی پدر و مادرش را از دست نداده، هیچ وقت باور نمی کند که قرار است یک روزی آنها دیگر نباشند؛ اما وقتی پدر یا مادر آدم فوت می شود، مفهوم مرگ شکل واقعی تری پیدا می کند و برخورد آدم با آن هم جدی تر می شود و آدمی درمی یابد که مرگ تنها چیزی است که در مقابلش حقیر و ناتوان است. حالا باورکردن مرگ به آدم می گوید که فرصت زیادی ندارد؛ پس باید از فرصتی که برایش باقی مانده، استفاده کند.»• «هر آدمی یک ماسک و نقاب دارد که دیگران آن را نمی بینند. درواقع ذهن آدم ناخودآگاه حرف های خصوصی خودش را می زند، اما دیگران آن را نمی شنوند.»• «مهم ترین اتفاقی که من هر شب با آن مواجه هستم، تماشاگر است. من با تماشاگر ارتباط چشمی دارم که در این ارتباط یک شب ممکن است تماشاگر خوب برخورد کند و یک شب بد.»• «من از اول با تماشاگران در سالن هستم و دقیق نگاه می کنم که چه کسی در کجا می نشیند و من قرار است که دیالوگم را روبه روی چه کسی بگویم. این برای من تجربه خیلی جذاب و جالبی است.»در مصاحبه با ؛ چاپ ۶ اردیبهشت ۱۳۹۶/ ۲۶ آوریل ۲۰۱۷ -> شرق


کلمات دیگر: