ذرات شبه ویروسی

ذرات شبه ویروسی یا (وی ال پی ها VLPs)؛ کوتاه شدهٔ (Virus-like particles)، مشابه ویروس ها با ساختارهای چند پروتئینی هستند، اما عفونی نیستند زیرا آنها مادهٔ ژنتیکی ویروس را ندارند. بیان ویروسی پروتئین های ساختاری مانند envelope یا Capsid می تواند به خودآرایی ذرات شبه ویروسی (VLPs) منجر شود. نخستین بار ذرهٔ شبه ویروسی مشتق شده از ویروس هپاتیت B و دارای آنتی ژن سطح مشتق شده از هپاتیت ب در سال ۱۹۶۸ از سرم بیمار به دست آمد. در حال حاضر ذرات شبه ویروسی از اجزای طیف گسترده ای از خانواده های ویروسی ساخته شده اند، از جمله (Parvoviridae) (به عنوان مثال آدنو-associated virus) با Retroviridae (به عنوان مثال HIV) و Flaviviridae (به عنوان مثال ویروس هپاتیت C) و هم چنین باکتریوفاژها (به عنوان مثال Qß و AP205).
ذرات شبه ویروسی را می توان در سیستم های کشت سلولی متعددی از جمله باکتری ها، رده های سلولی پستانداران، رده های سلولی حشرات، سلول های مخمر و یاخته گیاهی تولید کرد.