ذخیره انرژی حرارتی

ذخیره انرژی گرمایی (انگلیسی: Thermal energy storage) به کمک تکنولوژی های متنوعی به دست می آید. بسته به هر نوع تکنولوژی، می توان انرژی حرارتی اضافی را برای ساعت ها، روزها یا ماه های بعد، در مقیاس های مختلف از جمله فرایند مجزا، در ساختمان، ساختمان های چند کاربره منطقه یا شهر، ذخیره و استفاده کرد. ازمثال های کاربردی به تعادل تقاضا برای انرژی بین روز و شب، ذخیره گرمای تابستان برای گرمایش زمستان یا ذخیره سرمای زمستان جهت تهویهٔ درتابستان می توان اشاره نمود.
اوتکتیک
انرژی زمین گرمایی
الکتریسیته زمین گرمایی
ظرفیت گرمایی
مواد تغییر فاز دهنده
رسانه های ذخیره سازی شامل مخازن آب با یخ خرد شده، توده های سنگ بستر زمین با استفاده از مبدل های حرارتی وگمانه ها و آبخوان های عمیق موجود در بین سطوح غیرقابل نفوذ، چاه های کم عمقی که با ماسه و آب و محلول های یوتکتیک و مواد تغییر فاز عایق بندی شده اند می باشند.
از دیگر منابع انرژی حرارتی برای ذخیره سازی: گرما یا سرما تولید شده توسط پمپ های حرارتی در ساعات کم باری (مصرف پایین برق) می باشد که این عمل ذخیره سازی را اصلاح پیک می نامند.
گرما تولیدشده از نیروگاه های ترکیبی گرما و قدرت (CHP) انرژی الکتریکی تجدید پذیری می باشد که این مقدار بیشتر از تقاضای شبکه و اتلاف گرما در طول فرایندهای صنعتی است. ذخیره سازی گرما به صورت فصلی و نیز کوتاه مدت به عنوان ابزار مهمی برای سهم های بالای تولید برق تجدید پذیر که به صورت ضعیفی متعادل شده اند و ترکیب بخش های برق و گرما در سیستم های انرژی که به صورت کامل یا تقریباً کامل توسط انرژی تجدیدپذیر تغذیه شده اند، در نظر گرفته می شود..