ذخیره داده دیجیتال در دی ان ای

ذخیره سازی داده های دیجیتال در دی ان ای اشاره به هر گونه طرح برای ذخیره داده های دیجیتال در زنجیره ای از دی ان ای است. این تکنولوژی از دی ان ای مصنوعی برای ذخیرهٔ داده ها استفاده می کند. به منظور ذخیره سازی داده ها از ماشین آلات سنتز اولیگونوکلئوتید که به صورت تجاری موجود هستند استفاده می شود. همچنین برای بازیابی داده ها از دستگاه های یافت زنجیرهٔ دی ان ای استفاده می شود. با توجه به چگالی بسیار بالای دی ان ای این نوع سیستم ذخیره سازی از نوارهای مغناطیسی یا هارد دیسک ها بسیار کم حجم تر هستند. ذخیره سازی داده ها با این شیوه امکان ذخیرهٔ دادهها برای مدت های بسیار طولانی را فراهم می کند. تا زمانی که دی ان ای در شرایط سرد و خشک و تاریک نگهداری شود می توان امیدوار به حفظ اطلاعات آن تا زمان های بسیار زیاد بود. به طور نمونه در مطالعهٔ ماموت پشمالو، دی ان ای آن از ۶۰۰۰۰ سال پیش بازیابی شده است. چنین مقاومتی در برابر کهنگی و فرسایش باعث شده است که دی ان ای به عنوان سنگ بنای ذخیرهٔ اطلاعات زیستی توسط طبیعت به کار رود. این ویژگی منجر به این شده است که محققان در توسعه خود این روش ذخیره سازی داده ها را «ذخیره سازی برای آخرالزمان» بنامند چرا که «پس از یک فاجعهٔ جهانی فرضی، نسل های آینده ممکن است در نهایت با پیدا کردن چنین مجموعه ای از داده ها قادر به خواندن آنها و بازیابی اطلاعات باشند.» با این حال این روش بسیار کند است چرا که برای بازیابی اطلاعات نیاز به بازیابی توالی دی ان ای است؛ بنابراین این روش برای استفاده در مواردی مناسب است که تعداد دفعات نیاز به دسترسی کم باشد، مانند ذخیرهٔ دراز مدت آرشیوی از مقادیر زیادی از داده های علمی.