خورنده طعمه . آنکه قوت خورد .
طعمه خور
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
طعمه خور. [ طُ م َ / م ِ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) خورنده طعمه. آنکه قوت خورد :
کرکس و شیر فلک طعمه خوران در مصاف
ماهی و گاو زمین لرزه کنان زیر بار.
کرکس و شیر فلک طعمه خوران در مصاف
ماهی و گاو زمین لرزه کنان زیر بار.
خاقانی.
کلمات دیگر: