بت شکن

که بت شکند

بت شکن. [ب ُ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) که بت شکند. که بتها را براندازد. بت شکننده و خراب کننده بتخانه و زایل کننده بت پرستی. کسی که بت می شکند. ( ناظم الاطباء ) :
بنمای بما که ما چه نامیم
وز بتگر و بت شکن کدامیم ؟با منت خطاست هم نشستی
من بت شکن و تو بت پرستی.بت شکن بوده است اصل اصل ما
چون خلیل حق و جمله انبیا.از نصیحتهای تو کر بوده ام
بت شکن دعوی و بتگر بوده ام.بت شکن باش تا که چست شوی
بت رها کن که تندرست شوی.من بت شکنم نه بت فروشم.- ابراهیم بت شکن ؛ کنایه از ابراهیم خلیل اﷲ است.
- محمود بت شکن ؛ کنایه از سلطان محمود غزنوی فاتح برخی نواحی هند و از آن جمله سومنات و شکننده بتهای آن بت خانه است :
محمودوار بت شکن هندخوانش از آنک
تاراج هند آز کند لشکر سخاش.