دستگاه گردش خون یکی از دستگاه های بدن است که کارش به گردش درآوردن خون در بدن به منظور رساندن غذا (آمینواسید، الکترولیت، لنف)، انواع گازهای مورد مصرف بدن همچون اکسیژن و دفع مواد زاید حاصل از متابولیسم سلول هاست. به طور کلی، چرخش خون در بدن به دو چرخه (گردش) ششی، که در حین آن خون توسط قلب به درون شش ها هدایت شده و در آنجا اکسیژن دریافت می کند، و چرخه سیستمیک (کل بدن منهای بخش گازی ریه)، که در حین این چرخه خون توسط قلب به کل بدن هدایت شده و اکسیژن و مواد غذایی را به کل سلول های بدن می رساند.دستگاه گردش خون شامل تمام رگهای بدن به استثناء رگ های لنفی بوده و یک سیستم بسته محسوب می گردد و بنابراین سلول ها و اجزای خون هرگز از رگ ها خارج نمی گردند. لازم به یادآوری است که در بسیاری از بی مهرگان، سیستم گردش خون، یک سیستم باز محسوب می گردد.
لایهٔ خارجی احشایی از پریکارد سروزی (اپی کارد)
لایهٔ میانی ضخیم از عضلهٔ قلب (میوکارد)
لایهٔ نازک داخلی (اندوکارد)
بدن یک فرد بالغ به طور متوسط دارای ۴٫۷ تا ۵٬۷ لیتر خون می باشد، که در برگیرنده پلاسما، سلول های قرمز خون، سلول های سفید خون، و سایر اجزاء می باشد.
قلب یکی از اجزای اصلی دستگاه گردش خون در انسان هاست و با ضربان های خود خون را در رگ ها جاری می سازد. بجز ماهی ها که دستگاه گردش خون ساده دارند، دیگر مهره داران دارای گردش خون مضاعف هستند. در جریان خون ساده خون تیره که تراکم دی اکسیدکربن بالا دارد، به قلب می آید. با ضربان قلب به آبشش ها رفته و پس از اینکه گازها را مبادله کرد بدون بازگشت به قلب، به طرف بافت های بدن می رود. در گردش خون مضاعف خون حاوی دی اکسیدکربن بالا پس از قلب به شش ها رفته اکسیژن و دی اکسیدکربن را مبادله می کند و به قلب باز می گردد. پس از آن به گردش عمومی خون هدایت می شود و به سمت بافت ها و اندام ها می رود. قلب خزندگان، پرندگان و پستانداران چهار حفره ای می باشد. دو حفرهٔ بالا، دهلیز و دو حفرهٔ پایین بطن نام دارند. خون از سمت راست قلب به سمت شش ها می رود که این مسیر را گردش خون کوچک ششی می نامند. خونی که از شش ها می آید به سمت چپ قلب وارد می شود و از آنجا به سایر نقاط بدن منتقل می شود، این گردش را گردش بزرگ می نامند.
قلب به وسیلهٔ دو صفحهٔ عمود برهم به چهار حفره تقسیم می شود، دهلیز چپ و راست، بطن چپ و راست. دهلیز راست در قدام دهلیز چپ قرار دارد و بطن راست در قدام بطن چپ. دیواره قلب شامل سه لایه است:
لایهٔ خارجی احشایی از پریکارد سروزی (اپی کارد)
لایهٔ میانی ضخیم از عضلهٔ قلب (میوکارد)
لایهٔ نازک داخلی (اندوکارد)
بدن یک فرد بالغ به طور متوسط دارای ۴٫۷ تا ۵٬۷ لیتر خون می باشد، که در برگیرنده پلاسما، سلول های قرمز خون، سلول های سفید خون، و سایر اجزاء می باشد.
قلب یکی از اجزای اصلی دستگاه گردش خون در انسان هاست و با ضربان های خود خون را در رگ ها جاری می سازد. بجز ماهی ها که دستگاه گردش خون ساده دارند، دیگر مهره داران دارای گردش خون مضاعف هستند. در جریان خون ساده خون تیره که تراکم دی اکسیدکربن بالا دارد، به قلب می آید. با ضربان قلب به آبشش ها رفته و پس از اینکه گازها را مبادله کرد بدون بازگشت به قلب، به طرف بافت های بدن می رود. در گردش خون مضاعف خون حاوی دی اکسیدکربن بالا پس از قلب به شش ها رفته اکسیژن و دی اکسیدکربن را مبادله می کند و به قلب باز می گردد. پس از آن به گردش عمومی خون هدایت می شود و به سمت بافت ها و اندام ها می رود. قلب خزندگان، پرندگان و پستانداران چهار حفره ای می باشد. دو حفرهٔ بالا، دهلیز و دو حفرهٔ پایین بطن نام دارند. خون از سمت راست قلب به سمت شش ها می رود که این مسیر را گردش خون کوچک ششی می نامند. خونی که از شش ها می آید به سمت چپ قلب وارد می شود و از آنجا به سایر نقاط بدن منتقل می شود، این گردش را گردش بزرگ می نامند.
قلب به وسیلهٔ دو صفحهٔ عمود برهم به چهار حفره تقسیم می شود، دهلیز چپ و راست، بطن چپ و راست. دهلیز راست در قدام دهلیز چپ قرار دارد و بطن راست در قدام بطن چپ. دیواره قلب شامل سه لایه است:
wiki: دستگاه گردش خون