کسی که نژاد از شاهان دارد ٠ کسیکه نسبت وی به شاهان پیوندد ٠ شاهزاده ٠
شاه تبار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شاه تبار. [ ت َ ] ( ص مرکب ) کسی که نژاد از شاهان دارد. کسی که نسبت وی به شاهان پیوندد. شاهزاده :
در پرده اندیشه بیارای عروسی
پس جلوه کنش پیش شهی شاه تباری.
در پرده اندیشه بیارای عروسی
پس جلوه کنش پیش شهی شاه تباری.
سنایی.
کلمات دیگر: