کلمه جو
صفحه اصلی

راه بین

فرهنگ فارسی

که راه بیند . یا رهشناس و مجرب که راه باز شناسد .
( اسم ) جمع راهب در حالت نصبی و جری ( در فارسی مراعات این قاعده نکنند ) .

لغت نامه دهخدا

راه بین. ( نف مرکب ) که راه بیند. || رهشناس و مجرب که راه بازشناسد :
بپرسید از زال زر موبدی
ازین تیزهش راهبین بخردی.
فردوسی.
گرمرد راهبین شده ای عیب کس مکن
از زاغ ، چشم بین و ز طاووس پرنگر.
سعدی.


کلمات دیگر: