بمعنی شانه زدن
شانه کشیدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شانه کشیدن. [ ن َ / ن ِ ک َ / ک ِ دَ ]( مص مرکب ) بمعنی شانه زدن. ( بهار عجم ) :
مشاطه گر نه ایم عروسان نغمه را
بر زلف شان چه شانه ز مضراب میکشم.
مشاطه گر نه ایم عروسان نغمه را
بر زلف شان چه شانه ز مضراب میکشم.
طالب آملی ( از ارمغان آصفی ).
|| در عنصر دانش بمعنی مضایقه نمودن است. ( بهار عجم ).کلمات دیگر: