زبان ستدن. [ زَ س ِ ت َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از خاموش گردانیدن باشد. ( برهان قاطع ). متعدی از زبان درکشیدن. ( آنندراج ). خاموش گردانیدن. ( ناظم الاطباء ) :
نخست ازمن زبان بستد که طفل اندر نوآموزی
چو نایش بیزبان باید نه چون بربط زبان دانش.
خاقانی.
ستانی زبان از رقیبان راز
که تا راز سلطان نگویند باز.
نظامی.